عوامل بازدارنده و پيش برنده مديريت محيط زيست روستايي (مطالعه موردي روستاهاي بخش جوكندان شهرستان تالش)

روستاها به‌عنوان يكي از مكان‌هاي زيست، به سبب تعامل بالايي كه با محيط دارند از نظر مسائل زيست محيطي داراي اهميت خاصي مي‌باشد به همين دليل پژوهش حاضر به بررسي عوامل بازدارنده و پيش‌برنده مديريت محيط زيست روستايي پرداخته است. به منظور انجام پژوهش حاضر از 40 پرسشنامه كه توسط خبرگان و كارشناسان استفاده شد. جامعه آماري پژوهش نيز روستاهاي دهستان جوكندان تالش مي‌باشد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار Lisrell استفاده شد. از تكنيك عاملي تأكيدي به عنوان تكنيك تحليل چند متغيره براي دسته‌بندي و اولويت‌بندي عوامل بازدارنده و پيش‌برنده مديريت محيط‌زيست روستايي و به‌منظور نشان دادن معناداري هركدام از پارامترهاي مدا از آماره T استفاده شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد در بخش رتبه‌بندي بر اساس بار عاملي استاندارد شده، از نظر كارشناسان، عامل مديريتي ـ سازماني، عامل اجتماعي ـ فرهنگي، عامل طبيعي ـ اكولوژيكي، عامل كالبدي - زيرساختي و عامل اقتصادي به ترتيب سه عامل مهم بازدارنده مديريت محيط‌زيست روستايي مي‌باشد. از نظر عوامل پيش‌برنده نيز، عامل اقتصادي، عامل طبيعي - اكولوژيك، عامل مديريتي - سازماني، عامل اجتماعي - فرهنگي و عامل كالبدي ـ زيرساختي به ترتيب عوامل مهم پيش‌برنده مديريت محيط زيست روستايي مي‌باشد. همچنين براساس معيارهاي پژوهش نتايج نشان داد در ميان تمام چالش‌هاي موجود در مسير مديريت زيست‌محيطي مانع اصلي كه مطرح است، فقر مي‌باشد. اين عامل علاوه بر اين كه تأثير منفي بر دستيابي به توسعه پايدار مي‌گذارند به عنوان بحران جدي روستاها را تهديد مي‌كنند. فقراي روستايي با بهره برداري بيش از حد از امكانات طبيعي سبب ناپايداري بيشتر آن مي‌شوند و اين مسئله در گذر زمان منجر به نابودي منابع مي‌گردد.