ارزيابي زمين لغزش با استفاده از تصاوير راداري و تداخل سنجي راداري منطقه موردي: حوضه نيرچاي

تكنيك تداخل‌سنجي راداري به عنوان روش كارامد در اندازه گيري جابه جايي سطح زمين مي‌باشد. به طوري كه با استفاده از اين فناوري امكان پايش حركات كوچك سطح زمين به صورت پيوسته، با دقت بالا و در گستره وسيعي امكان‌پذير است. اين فناوري در بررسي مخاطرات طبيعي زمين از جمله حركات توده‌اي دامنه‌ها، فرونشست، زلزله و فعاليت‌هاي آتشفشاني بسيار متداول شده است. اين تكنيك فاز گرفته شده از دو مجموعه داده رادار در دو زمان مختلف را مقايسه و با ايجاد اينترفروگرام، قادر به اندازه گيري تغييرات سطح زمين در دوره زماني است. در اين پژوهش، به منظور شناسايي و اندازه‌گيري زمين لغزش از تصاوير راداري سنتيل1 سال‌هاي 2015 و 2021 استفاده شده است. به منظور پردازش اطلاعات نيز از نرم‌ افزار SARSCAPE استفاده شده است كه بالاترين ميزان زمين لغزش 34 سانتي‌متر برآورد شده است. نقشه‌ كاربري اراضي منطقه مورد مطالعه استفاده از تصوير لندست 8 و با استفاده از طبقه بندي شي گرا استخراج گرديد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه تصاوير راداري از پتانسيل خوبي براي آشكارسازي ناپايداري دامنه‌ها و محاسبه جابه جايي آن‌ها برخوردار مي‌باشد. نتايج انطباق نقشه كاربري اراضي با نقشه زمين لغزش نشان داد كه بالاترين ميزان حركات دامنه‌اي به ترتيب دركاربري‌هاي پوشش گياهي با مقدار 33 سانتي متر و مرتع با مقدار 28 سانتي‌مترو كمترين مقدار به منطقه مسكوني با مقدار 9 سانتي‌متر قرار دارند. ريزش ناگهاني زمين و تخريب سازه‌هاي آسيب‌پذير از سوانح محتمل ناشي از عوارض حركات دامنه‌اي است كه در نواحي شهري با تلفات انساني رو به رو مي شوند. اين سوانح در موارد خاصي به سبب تراكم جمعيت زياد و يا گسترش شعاع اراضي فروريخته مي‌تواند تلفات سنگين و جبران‌ناپذيري داشته باشد.