مقايسه توليد بيوگاز از هضم بي‌هوازي مشترك حالت جامد بالا و مايع پسماند مواد غذايي و ضايعات سبز به روش دسته‌اي: مطالعه موردي دانشگاه افسري امام علي (ع)

هضم بي‌هوازي (AD: Anaerobic Digestion) يك فرآيند جايگزين براي تصفيه پسماندهاي آلي است كه توليد انرژي بصورت بيوگاز را امكان‌پذير مي‌كند. علاوه بر اين، حجم كل پسماندهايي كه به محل‌هاي دفن انتقال داده مي‌شود كاهش مي‌يابد و در نتيجه طول عمر محل‌هاي دفن پسماند افزايش مي‌يابد. با در نظر گرفتن منابع مختلف ضايعات آلي، ضايعات مواد غذايي از اهميت بالايي برخوردار است، زيرا مقادير زيادي توليد و دفن مي شود. براي اين منظور، هضم مشترك پسماند مواد غذايي و ضايعات سبز با شش نسبت اختلاط مواد اوليه براي ارزيابي توليد بيوگاز انجام شد. افزايش درصد ضايعات سبز در سوبسترا منجر به افزايش عملكرد متان شد. بالاترين توليد بيوگاز در نسبت پسماند مواد غذايي و ضايعات سبز 50:50 تعيين شد. حدود 90 درصد عملكرد متان پس از 21 روز هضم، با عملكرد كل متان 425 ميلي‌ليتر بر گرم VS به دست آمد. بر اساس نسبت ترجيحي، اثر درصد جامدات كل (TS: Total Solids) بر هضم مشترك پسماند مواد غذايي و ضايعات سبز در محدوده 5 تا 25 درصد TS ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه عملكرد متان از هضم بي‌هوازي با جامدات بالا (HS AD: High Solids AD) (15 تا 20 درصد TS) بيشتر از خروجي هضم بي‌هوازي مايع (L AD: Liquid AD) (5 تا 10 درصد TS) بود، در حالي كه با افزايش بيشتر محتواي TS به 25 درصد، عملكرد متانوژنزها را مختل كرد. اين بازدارندگي ممكن است به دليل بارگذاري بيش از حد بار آلي و به تشكيل آمونياك اضافي منجر شود.