پهنه بندي امكان توسعه تفرجگاه هاي طبيعي منطقه كوهمره سرخي شهرستان شيراز با كاربرد هم‌زمان تحليل سلسله مراتبي و تركيب خطي وزن‌دار

گردشگري امروزه در مقياس جهاني جايگاه ويژه‌اي را به خود اختصاص داده است. به‌نحوي‌كه اكثر كشورها آن را در برنامه‌ريزي‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي خود گنجانده‌اند و به خاطر مزاياي فراوان آن هر كشوري به تبليغات گسترده‌اي جهت معرفي جاذبه‌هاي خويش دست‌زده‌اند. در اين تحقيق به منظور تخصيص اراضي براي توسعه اكوتوريسم از روش ارزيابي چند معياره مبتني بر فرآيند تحليل سلسله مراتبي و تركيب خطي وزن‌دار در منطقه كوهمره سرخي شهرستان شيراز استفاده گرديد. معيارهاي كاربري اراضي، عمق خاك، فاصله از روستا، ارتفاع، جهت شيب، شيب، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده مورد استفاده قرار گرفت. سپس با توجه به تحقيقات قبلي در اين زمينه نسبت به اولويت‌بندي متغيرهاي مهم از لحاظ اهميت مكان‌يابي براي توسعه گردشگري اقدام نموده و با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي به هر كدام از لايه‌ها وزني داده شد. در مرحله بعد لايه‌هاي محدوديت از جمله (شيب، فاصله از جاده، روستا و آبراهه) با استفاده از منطق بولين ساخته شد. سپس لايه‌هاي مورد نظر در نرم افزار ايدريسي با روش تركيب خطي وزني و استفاده از وزن‌هاي تحليل سلسله مراتبي و لايه‌هاي محدوديت، مناطق مناسب گردشگري شناسايي گرديد. معيار شيب با وزني معادل 0.32 بيشترين وزن را به خود اختصاص داد و به‌عنوان اولويت اول در تعيين محدوديت‌هاي تفرجگاه مطرح گرديد. همچنين كاربري اراضي با وزني معادل 0.22 در اولويت دوم و فاصله از روستا با وزني معادل 0.15 در اولويت سوم قرار گرفتند. نقشه نهايي مكان‌يابي مناطق مستعد گردشگري با روش تركيب خطي وزني نشان مي‌دهد كه مناطق خيلي مناسب گردشگري با مساحت 2336 هكتار( 4 درصد از عرصه)، مناطق مناسب با مساحت 11527 هكتار( 19 درصد از عرصه)، مناطق تا حدودي مناسب با مساحت 32745 هكتار( 54 درصد از عرصه) و مناطق نامناسب با مساحت 14320هكتار، به ميزان 24 درصد از عرصه را شامل مي شود. بنابراين، حدود نيمي از عرصه منطقه مورد مطالعه قابليت برنامه ريزي براي انجام گردشگري برنامه ريزي شده را دارد.