شناسايي پيشران‌هاي ارتقاي مديريت پسماند شهري (مطالعه موردي: پهنه‌هاي شمال شرقي و مركزي شهر تهران)

امروزه رشد جمعيت و توسعه شهرنشيني سبب افزايش ميزان پسماند توليدي در جوامع شهري شده است. شهر تهران هم از اين امر مستثني نبوده و لازم است تا مديريت پسماند اين شهر ارتقا يابد. در همين خصوص به نظر مي رسد عوامل زيادي دخيل باشند و از بين ‌آنها برخي عوامل نقش كليدي‌تري داشته باشد از همين رو، هدف اين تحقيق شناسايي پيشران‌هاي ارتقاي مديريت پسماند شهري تهران است. پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي بوده و از نظر ماهيت موضوع، پژوهش اكتشافي است. داده‌ها و اطلاعات مورد نياز از طريق كتابخانه‌اي اسنادي و ميداني (پرسشنامه) جمع‌آوري شده است. جامعه آماري تحقيق كارشناسان آشنا به موضوع مديريت پسماند شهري و شهر تهران هستند كه به روش گلوله برفي تعداد 10 نفر آنها به عنوان نمونه آماري تحقيق مورد استفاده قرار گرفته‌اند. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از مدلسازي ساختاري - تفسيري (ISM) و تحليل MICMAC استفاده شده است. در همين خصوص نتايج تحقيق حاكي از اين امر است كه از بين 43 عامل اوليه، تعداد 20 عامل ضريب (CVR) بالاي 0.75 را كسب كرده‌اند تا عوامل نهايي اين تحقيق به حساب آيند كه از بين آنها عوامل تحقيقات و پژوهش و تخصص و كارآيي مديريت با ميزان قدرت نفوذ 18 بيشترين تاثير و حفاظت منابع طبيعي و خطرات زيست محيطي با ميزان قدرت نفوذ 1 كمترين تاثير را كسب كردند. همچنين عوامل منابع مالي و بودجه، تكنولوژي پيشرفته، تحقيق و پژوهش، طرح جامع مديريت پسماند، كآرايي و تخصص مديريت و آينده‌نگري)، نسبت به ساير عوامل از اولويت بالايي جهت ارتقاي مديريت پسماند برخوردارند و در واقع كليد ارتقاي مديريت پسماند، بهبود اين عوامل است.