اولويت بندي زيرحوضه ها با استفاده از روش هاي تصميم گيري چندمعياره(مطالعه موردي: حوضه آبريز گاماسياب، كرمانشاه)

مديريت منابع آب عاملي مهم در دستيابي به توسعه پايدار است. با توجه به اهميت توسعه پايدار، توسعه شاخص‌هاي مديريت پايدار منابع آب با در نظر گرفتن ملاحظات اكوسيستمي اقتصادي و اجتماعي صورت مي گيرد. تصميم گيري يكي از مهم‌ترين وظايف مديريت است. يكي از دلايل موفقيت برخي از افراد و سازمان‌ها اتخاذ تصميم مناسب است. از اين رو ضرورت وجود روش‌هايي علمي كه انسان را در اين زمينه ياري كند، كاملا محسوس است. در اين مطالعه با استفاده از تصميم‌گيري چند معياره مديريت منابع آب امكان تصميم‌گيري بر اساس برآورد معيارهاي زيست محيطي اجتماعي و اقتصادي با محاسبه شاخص‌هاي كمي فراهم مي شود. هدف از اين پژوهش بررسي پايداري حوضه گاماسياب مي‌باشد. رتبه‌بندي زير‌حوضه‌ها به وسيله تصميم‌گيري چند‌معياره (MCDM) به روش هاي CP، SAW و TOPSIS انجام شد. نتايج نشان داد كه پايدار ترين زير حوضه از لحاظ معيارهاي اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و منابع آب براي حوضه آبريز گاماسياب در استان كرمانشاه، حوضه آبريز هرسين – بيستون مي باشد (به دليل مطلوبيت در مقدار شاخص هاي محاسبه شده)، سپس به ترتيب زير حوضه هاي ميانراهان و سنقر داراي رتبه هاي 2، 3 را از نظر پايداري به خود اختصاص داده اند. ضعيف ترين زير حوضه، زير حوضه هاي صحنه و كنگاور از نظر معيارهاي مورد نظر مي باشد.