اثر مقادير مختلف يك مكمل تركيبي شامل پروبيوتيك، پري بيوتيك و آنزيم بر عملكرد توليدي، متابوليت‌هاي خوني، پروفايل هورموني و وضعيت آنتي اكسيداني در مرغ هاي تخمگذار

مقدمه و هدف: با توجه به اين كه آنزيم‌ها با افزايش در دسترس بودن مواد معدني و قابليت هضم پروتئين و اسيدهاي آمينه، موجب بهبود قابليت هضم جيره‌هاي غذايي مي‌شوند، استفاده از آن ها به عنوان يك روش كارآمد براي افزايش سودآوري در صنعت طيور شناخته شده است. علاوه بر اين، برخي از آنزيم‌ها قادر به هيدروليز كردن كربوهيدرات‌هاي غير نشاسته‌اي هستند كه منجر به افزايش استفاده از انرژي خوراك و همچنين تأمين فسفر بيشتر با تجزيه اسيد فايتيك مي‌شوند. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات مكمل تركيبي شامل پروبيوتيك، پري بيوتيك و آنزيم (شامل پروتئاز، فيتاز، ليپاز و انواع كربوهيدرازها) بر عملكرد توليدي، متابوليت هاي خوني، پروفايل هورموني و وضعيت انتي اكسيداني در مرغ تخم‏گذار بود. مواد و روش‌ها: آزمايش با استفاده از 120 قطعه مرغ تخم گذار (سن 52 هفتگي) در قالب طرح كاملاً تصادفي با 3 تيمار، 8 تكرار و 5 قطعه مرغ در هر تكرار به مدت 8 هفته انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل تيمار شاهد (بدون افزودني) و تيمارهاي حاوي مكمل آنزيمي در سطوح 250 و 500 ميلي‌گرم مكمل تركيبي در كيلوگرم خوراك بودند. توليد تخم مرغ، وزن تخم مرغ و مصرف خوراك روزانه ثبت شد. صفات كيفي تخم مرغ و فراسنجه‌هاي بيوشيمي خون در پايان آزمايش بررسي شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه تيمار دريافت كننده سطح 500 ميلي گرم در كيلوگرم مكمل تركيبي، درصد توليد بيشتر، وزن توده تخم مرغ بالاتر و ضريب تبديل غذايي پايين تري در مقايسه با تيمار فاقد مكمل (شاهد) داشت. درصد تخم مرغ هاي غيرطبيعي در همه تيمارهاي دريافت كننده مكمل تركيبي در مقايسه با تيمار شاهد كمتر بود (p 0.05). افزودن مكمل تركيبي به جيره غذايي به طور خطي موجب افزايش مقادير كلسترول، آلبومين، هورمون تري يدوتيرونين، ظرفيت كل آنتي اكسيداني و فعاليت سوپر اكسيد ديسموتاز خون شد (p 0.05). در مقابل، غلظت‌هاي گلوكز، فسفر، اسيد اوريك، آلكالين فسفاتاز، هورمون‌هاي TSH و T4، مالون‏دي‏آلدئيد و نيتريك اكسيد، مشابه فعاليت آنزيم‌هاي گلوتاتيون پراكسيداز و كاتالاز خون تحت تاثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت (p 0.05).  نتيجه‌گيري: استفاده از مكمل تركيبي در جيره غذايي مرغ هاي تخمگذار، به ويژه در سطح 500 ميلي گرم بر كيلوگرم، در مرحله دوم چرخه تخم گذاري تأثير مثبتي بر عملكرد توليد و وضعيت سلامت دارد كه ممكن است به افزايش وضعيت آنتي اكسيداني و كاهش سطح تنش مرتبط باشد.