مقايسه عملكرد بره هاي بلوچي با آميخته هاي حاصل از ميش هاي بلوچي با قوچ هاي كردي و قره گل

مقدمه و هدف: آميخته گري به عنوان سريع ترين روش براي بهره وري از تفاوت بين نژادها، مي تواند روش مناسبي براي بهبود عملكرد راندمان توليد گوشت در گوسفند باشد. هدف پژوهش حاضر مقايسه بره هاي بلوچي با آميخته هاي حاصل از ميش هاي بلوچي با قوچ هاي كردي و قره گل مي باشد. مواد و روش ها: به منظور بررسي اثر آميخته‌گري بر عملكرد وزن بره ها تا شيرگيري و دوره پروار و تركيب لاشه از سه گروه ژنتيكي شامل بره‌هاي خالص بلوچي(BB)، آميخته هاي قره گل × بلوچي (GB) و كردي × بلوچي(KB) استفاده شد. ميش ها در گروه هاي 50 رأسي و هر گروه با 2 رأس قوچ آميزش داده شدند. تعداد 27 رأس بره نر خالص و آميخته در قالب سه تيمار با سه تكرار و سه رأس بره در هر تكرار استفاده شدند. داده ها با رويه GLM نرم افزار SAS تجزيه شدند. يافته ها: بالاترين راندمان باروري (76 درصد) مربوط به گروه ژنتيكي BB به دست آمد. بره‌هاي حاصل از قوچ‌هاي قره گل داراي بالاترين وزن تولد و بره‌هاي حاصل از قوچ‌هاي بلوچي داراي كمترين وزن تولد (به ترتيب 4/80 و 3/95 كيلوگرم) بودند. بره‌هاي حاصل از قوچ هاي قره گل نسبت به ساير بره‌ها افزايش وزن روزانه بالاتري ( 260 گرم در روز) قبل از شيرگيري داشتند (0/05 p). بيشترين و كمترين ميزان مصرف ماده خشك به ترتيب مربوط به گروهGB  با مقدار (1250 گرم در روز) و گروه BB با مقدار (950 گرم در روز) بودند. بيشترين افزايش وزن روزانه پروار در گروه GB و كمترين در گروه BB به ترتيب 169/2 و 93/8 گرم در روز به دست آمد (0/05 p). گروه‌هاي مختلف ژنتيكي تأثير معني‌داري بر وزن لاشه‌هاي گرم و سرد بره‌هاي پرواري داشتند (0/05 p). تأثير آميخته‌گري بر ضخامت چربي، وزن دنبه و ران معني‌دار بود (0/05 p). نتيجه گيري: با توجه به عملكرد توليدمثلي مناسب در استفاده از قوچ قره گل به عنوان پايه پدري آميخته گري و عملكرد بهينه در سرعت رشد، مصرف خوراك، ضريب تبديل در دوره قبل از شيرگيري و پس از شيرگيري و همچنين خصوصيات لاشه شامل وزن لاشه گرم و سرد و دنبه كمتر نسبت به ساير آميخته هاي استفاده شده در اين تحقيق، احتمالا استفاده از قوچ هاي قره گل جهت توليد بره هاي آميخته تجاري مناسب تر  مي باشد.