سنجش تأثيرات مديريت تهديد محورانه بر امنيت پايدار مطالعه موردي: روستاهاي مرزي شهرستان‌هاي مريوان و سروآباد

هدف پژوهش حاضر؛ بررسي و تحليل آثار و نتايج تغييرات رويكرد مديريتي و اقدام‌هاي ناشي از آن در نواحي مرزي است تا با شناسايي نقاط ضعف و قوت آن بتوان با اتخاذ برنامه‌هايي مدون در راستاي توسعه مناطق مرزي و درنهايت؛ امنيت پايدار آن‌ها گام برداشت. در اين پژوهش توصيفي- تحليلي، به شيوه‌اي مقايسه‌اي؛ وضعيت پايداري امنيت نواحي روستايي مرزي در بخش‌هايي از نواحي روستايي شهرستان‌هاي سروآباد و مريوان استان كردستان، در دو دوره قبل از انسداد مرز و تعطيلي بازارچه‌هاي مرزي آن‌كه ديد مديريتي فرصت‌محورانه بر مديريت اين مناطق مرزي مسلط بوده و دوره بعد از آن‌كه با تسلط ديد تهديد محورانه، انسداد مرزهاي منطقه به شيوه سنتي و تعطيلي بازارچه‌هاي مرزي صورت گرفته است، با نظرخواهي از 260 نفر از سرپرستان خانوار (تعيين با فرمول كوكران) در روستاهاي نمونه (تعيين به شيوه قرعه‌كشي در شهرستان مريوان و تمام شماري در شهرستان سروآباد)، موردسنجش واقع گرديد. تجزيه‌وتحليل داده‌هاي گردآوري‌شده به روش پيمايشي (توزيع پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده وضع موجود) با آزمون‌هاي آمار استنباطي (ويلكاكسون)، نشان دادند كه وضعيت پايداري امنيتي مناطق روستايي موردمطالعه به دنبال تغيير رويكرد مديريت فرصت‌محورانه به تهديد محورانه در سطح معني‌داري 0/001، از مقدار ميانگين رضايت‌بخش 3/62 به مقدار نامطلوب 2/82 رسيده است. در كنار اين كاهش ميانگين، 159 رتبه منفي (62 درصد پاسخگويان) نيز، نشان از شدت نامطلوب شدن وضعيت پايداري امنيتي در منطقه موردمطالعه با انسداد مرز و بسته شدن مهم‌ترين محرك اقتصادي آن، يعني؛ بازارچه‌هاي مرزي دارد.