تحليل آسيب‌هاي اجتماعي نوظهور در فضاي مجازي و تأثير آن بر احساس امنيت اجتماعي شهروندان، مطالعه موردي: شهر بوشهر

امنيت يكي از اركان مهم جامعه و خانواده است و امروزه با پيشرفت تكنولوژي امنيت يك معناي جديدتري به خود در فضاي مجازي گرفته است. اين پژوهش به بررسي تحليل آسيب‌هاي اجتماعي نوظهور در فضاي مجازي و تأثير آن بر احساس امنيت اجتماعي شهروندان (موردمطالعه شهر بوشهر) مي‌پردازد. از نظر نوع هدف يك بررسي كاربردي، از نظر وسعت پهنانگر، از نظر دامنه خرد و از نظر زماني يك بررسي مقطعي است. روش تحقيق در اين پژوهش روش پيمايش، و ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر، شهر بوشهر 215800 نفر مي‌باشد و جمعيت شهروندان 18 سال به بالاي آن به‌عنوان جامعه آماري 153482 نفر است كه 383 نفر بر اساس فرمول كوكران به‌عنوان حجم نمونه انتخاب‌شده است. با توجه به نتايج بدست آمده؛ بين عامل خانوادگي (8/457)، عامل سازگاري (6/056)، عامل اخلاقي (4/737) و عامل رواني (6/377) آسيب‌هاي اجتماعي نوظهور در فضاي مجازي بر احساس امنيت اجتماعي شهروندان تأثير مثبت و معناداري دارد و بين عامل خانوادگي (6/219)، عامل سازگاري (4/042)، اخلاقي (3/744) و عامل رواني (5/595) آسيب‌هاي اجتماعي نوظهور فضاي مجازي و امنيت اجتماعي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد و بين عامل خانوادگي (6/006)، عامل سازگاري (3/617)، عامل اخلاقي (2/769) و عامل رواني (3/762) آسيب‌هاي اجتماعي نوظهور در فضاي مجازي بر عملكرد پليس تأثير مثبت و معناداري وجود دارد و بين عامل خانوادگي (4/907) و اخلاقي (2/849) آسيب‌هاي اجتماعي نوظهور فضاي مجازي و قوانين حكومتي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. بين عامل سازگاري (1/765) و عامل رواني (1/951) آسيب‌هاي اجتماعي نوظهور فضاي مجازي و قوانين حكومتي رابطه معناداري وجود ندارد و همچنين بين سن (65/272) و وضعيت تأهل (8/462) با احساس امنيت رابطه معناداري وجود دارد. بين جنسيت (0/934) و احساس امنيت رابطه معناداري وجود ندارد.