ارزيابي چالش‌هاي تحقق حكمروايي خوب شهري در مرزهاي ساحلي ايران مطالعه موردي: كلان‌شهر رشت

عملكرد مديريت شهري در قبل سياست توسعه موجود و آتي به يكي از روش‌هاي مؤثر در مقابله با بحران‌ها و اثرات ناشي از آن بدل شده و مطالعات حاكي از تأثير اين روش‌ها در ارتقاي حكمروايي و پاسخگويي جوامع محلي نسبت به بحران‌ها و تنش‌هاي واردشده خصوصاً در مناطق ساحلي است. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و ازنظر روش‌شناختي توصيفي ـ تحليلي است. با مرور مباني و استخراج 70 عامل كليدي حكمروايي از تكنيك دلفي و نظرخواهي از 30 كارشناس مبتني بر شاخص‌هاي اجماع و قطعيت،‌ اولويت و اهميت استفاده شد. مطابق نتايج، سطح معناداري 0/000 بين ميانگين شاخص‌هاي حكمروايي شهري تفاوت معناداري وجود دارد. نتايج آزمون تعقيبي توكي و دانكن نشان مي‌دهد شاخص‌هاي قانونمندي، كارايي و اثربخشي، پاسخگويي، عدالت و اجتماع‌محوري وضعيت نامناسبي دارند. شاخص مشاركت با توجه به گويه‌هاي مورد ارزيابي از ديدگاه كارشناسان وضعيت نسبتاً مناسبي دارد. درنهايت اينكه شاخص‌هاي مشاركت و مسئوليت‌پذيري وضعيت مناسب‌تري در ارتباط با تحقق حكمروايي خوب كلان‌شهر رشت دارند. در يك ارزيابي يكپارچه مي‌توان استنباط كرد كه نه‌تنها درك مفهوم حكمروايي شهري در فرآيند مديريت شهرهاي ساحلي به‌كفايت رخ نداده است، بلكه به‌واسطه بينش سطحي و عدم درك مناسب از مفاهيم بنيادين و ارتباط دوسويه اين رويكرد با شاخص‌هاي مديريت يكپارچه، نياز به مطالعه عميق‌تر در اين حوزه وجود دارد. در يك قضاوت كلي مي‌توان ادعا كرد كه دستيابي به حكمروايي مبتني بر اهداف يكپارچه مناطق ساحلي يك فرآيند بلندمدت است كه اكنون در آغاز راه است و با اهداف تعيين‌شده فاصله دارد.