چارچوب نوآوري مدل كسب‌وكار مبتني بر كاربست فناوري‌هاي ديجيتالي

زمينه و هدف: بازطراحي مدل كسب وكار پيش‌نياز توسعه و بقاي سازمان ها در عصر ديجيتال است. بر اين اساس، سازمان‌ها بايد به جاي تكيه بر مدل هاي ايستا، منطق كسب وكار خود را همگام با تغييرات محيطي و انتظارات مشتريان از طريق بهره گيري از قابليت هاي فناوري به روز نمايند. هدف از پژوهش حاضر، ارائه رويكردي نظام‌مند براي نوآوري مدل كسب وكار مبتني بر كاربست فناوري هاي ديجيتالي است. روش‌شناسي: در فاز نخست، مولفه هاي نوآوري مدل كسب وكار با روش فراتركيب از ۴۲ مقاله منتخب استخراج شد. در گام بعد، بر اساس روش پيمايشي و به كارگيري روش نمونه گيري غيرتصادفي هدفمند در ميان خبرگان حوزه فناوري و انجام تحليل فازي پرسشنامه هاي دريافتي، كاربرد‌هاي فناوري هاي ديجيتالي در مولفه هاي نوآوري مدل كسب وكار استخراج شده در فاز اول ارائه گرديد. يافته‌ها: در فاز نخست، مولفه هاي مدل در قالب پنج مقوله نوآوري در كلان فعاليت‌‌هاي شبكه ارزش، نوآوري در كلان فعاليت‌‌هاي درون‌سازماني، نوآوري در ساختار، نوآوري در حكمراني و نوآوري در جنبه مالي و تم‌هاي تشكيل دهنده هر يك دسته‌بندي شدند. سپس، چارچوب نوآوري مدل كسب وكار با استخراج ديدگاه خبرگان حوزه فناوري درخصوص كاربست فناوري هاي ديجيتالي مشتمل بر هفت گروه پلتفرم، اتصال، محصول نقش محور، گردآوري داده سنسورمحور، تحليل بينش‌ساز، تعامل تحليلي و تعامل افزوده ارائه گرديد. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌‌هاي پژوهش مشخص شد كه در واكنش به پويايي ها و تغييرات محيطي، نوآوري در چه ابعاد و مولفه هايي از مدل كسب وكار و با به كارگيري كدام گروه از فناوري هاي ديجيتالي بايد مد نظر قرار گيرد.