بررسي حقوق و تعهدات انـصاف بين نسلي در راستاي تأمين اهداف توسعه پايدار «با تاكيد بر اصـل 50 قانون اساسي ايران»

انـصاف بين نسلي كه مبناي اصـلي حقوق نسل‌هاي آينده مي‌باشد، بيانگر اين مطلب است كه نسل حاضر در بهره برداري و برخورد با محيط زيست بايد به گونه‌اي رفتار نمايد كه منافع نسل‌هاي آينده نيز حفظ شود. در قانون اساسي ايران در اصـل ۵۰ به طور صريح به حفاظت از محيط زيست تأكيد شده است. اين اصـل، مسائل بسياري را از حيث و منظر حقوقي بيان مي‌كند و از نظر حمايت از حقوق نسل فعلي و آينده نسبت به حق بر محيط زيست سالم و رعايت انـصاف بين نسلي تكليف روشني را بيان نموده است. در اين اصـل، چند نكته بيان شده است كه حائز اهميت براي بررسي دقيق‌تر مي‌باشد. ابتدا بحث حفاظت از محيط زيست مي‌باشد كه در اين صورت، همان بحث حفظ و رعايت حق بشري جامعه بر محيط زيست سالم مطرح مي شود. سپس بحث انـصاف بين نسلي و شناسايي به ميان مي‌آيد. يعني رعايت انـصاف با نسل‌هاي فعلي و آينده و همچنين اين مسائل را وظيفه ي همگان مي‌داند و بحث مشاركت همگاني در حفظ محيط زيست مطرح مي‌گردد و در نهايت نيز بحث ضمانت اجراي اين امور به ميان مي‌آيد كه براي حفظ محيط زيست پيش بيني ضمانت اجرايي قوي مانند قانون اساسي لازم مي‌باشد كه در اين اصـل بيان گرديده است. در اين پژوهش به روش توصيفي- تحليلي سعي در بررسي حقوق و تعهدات انـصاف بين نسلي در راستاي تأمين اهداف توسعه پايدار (با تاكيد بر اصـل 50 قانون اساسي ايران) شده است.