پهنه بندي ميزان خطرپذيري نواحي جنوبي استان خوزستان در شرايط تغيير اقليم با تأكيد بر زيرساخت‌هاي صنعتي

زمينه و هدف: تغيير اقليم را مي‌توان يكي از بزرگترين چالش‌هاي محيط‌زيست دوران اخير دانست كه نشان‌دهنده تغييرات غيرمعمول در اقليم دروني اتمسفر زمين و پيامدهاي ناشي از آن در قسمت‌هاي مختلف كره زمين است كه تهديدي جدي براي محيط‌زيست به شمار مي‌رود. هدف از اين پژوهش تهيه نقشه پهنه‌بندي آسيب‌پذيري زيرساخت‌هاي نواحي جنوبي خوزستان در شرايط تغيير اقليم مي‌باشد. روش بررسي: بدين منظور با استفاده از منابع پيشين و مصاحبه با كارشناسان يازده متغير مجموع بارش سالانه، ميانگين دماي فصل گرم و سرد، روند بارش‌هاي حدي بيش از 5 ميلي‌متر روزانه، تعداد كدهاي گردوغبار، رخداد امواج گرم بالاي صدك 95 م، تغييرات بارش، جا به جايي خط ساحلي، تغييرات آب زيرزميني،‌ سيلاب و آبگرفتگي و تغييرات دما در طي سال 1399 تا 1400مورد بررسي قرار گرفت. با استفاده از دو آزمون تحليل روند يعني آزمون تحليل روند تخمين‌گر شيب سنس و آزمون تحليل روند من-كندال روند سري زماني 32 ساله اين عناصر طي دوره آماري پايه (2017-1985)، بررسي شد. يافته ها: نواحي جنوبي منطقه مورد مطالعه خوزستان داراي ميانگين دماي معادل بيش از 38 درجه سانتي‌گراد در سال بوده است در حالي كه بخش‌هاي شمالي و مركز منطقه مورد مطالعه داراي دماي بيشتر از 38/5 درجه سانتي‌گراد در سال بوده است. بخش جنوبي خوزستان داراي بارش سالانه‌اي معادل بيش از 273 ميلي‌متر در سال بوده است در حالي كه بخش‌هاي جنوبي منطقه مورد مطالعه داراي بارش كمتر از 200 ميلي‌متر در سال و در برخي موارد حدود 156 ميلي‌متر در سال بوده است. بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه پهنه مخاطره‌آميز زياد و بسيار زياد 80 درصد منطقه را در برگرفته‌اند.