تكامل ساختاري ناحيه جنوب نطنز و نقش آن در توزيع و تمركز كانه زايي سرب-روي

ناحيه مورد مطالعه از لحاظ ساختاري در حاشيه غربي پهنه ساختاري ايران مركزي در پايانه جنوب غربي سامانه گسلي قم - زفره واقع شده است. تحليل ساختاري ناحيه جنوب نطنز، نشان‌دهنده‌ آن است، گسل‌هاي راندگي اوليه با روند عمومي شرقي – غربي تا شمال غربي – جنوب شرقي همچون گسل فسخود واقع در حاشيه غربي ايران مركزي، به‌طور عمده مجموعه واحدهاي رسوبي قديمي پرمين – ترياس (سازندهاي جمال و شتري) را برروي واحدهاي جوان‌تر (كرتاسه بالائي) است و در ادامه بيشتر توسط گسل‌هاي امتدادلغز با روندهاي شمالي-جنوبي و شمال شرقي – جنوب غربي قطع و جابجا شده‌اند. برمبناي مشاهدات صحرايي و پژوهش‌هاي زمين‌شناسي اقتصادي، ذخاير سرب - روي و باريت در ناحيه جنوب نطنز به دو صورت كاني زائي هاي در واحدهاي كربناته پرمين و ترياس (كانسار چنگرزه )، كه در راستاي گسل هاي راندگي و گسل‌هاي امتدادلغز با مولفه‌ نرمال متأخر قطع كننده گسل هاي راندگي تمركز يافته اند. همچنين كاني زائي هاي هم‌زمان با رسوب‌گذاري سنگ ميزبان در اثر فعاليت گسل هاي هم‌زمان با رسوب‌گذاري بيشتر داراي مؤلفه كششي، در كانسار يزدان و پيناوند صورت گرفت و در ادامه توسط گسل هاي امتدادلغز با مولفه نرمال جوان جابه جا شده اند. كانه زايي در واحدهاي پرمين – ترياس در بازه زماني پس از كرتاسه پاياني و به‌طور عمده سنوزوييك پاياني و در طي زمين‌ساخت ترافشارشي راست‌گرد حاكم بر ناحيه مي باشد، درحالي‌كه كانه زايي هم‌زمان با رسوب‌گذاري در بازه زماني كرتاسه زيرين - مياني هم‌زمان با رژيم زمين ساختي كششي حاكم بر ناحيه شكل مي‌گيرد.