زمانبندي و تخصيص منبع با در نظر گرفتن اولويت و SLAدر رايانش ابري

در چند دهه‌‌ي اخير با محبوبيت و كاربردي شدن رايانش ابري، تغييرات قابل توجهي در ارتباطات و فناوري‌‌ها شكل گرفته است. به صورتي كه بيشتر سرويس‌‌دهندگان خدمات در سطح سرويس، در حال ارائه برنامه‌‌ها و توسعه زيرساخت‌‌هاي سخت‌‌افزاري خود بعنوان بهبود خدمات هستند. از آنجايي كه رايانش ابري منابع مختلف را در اختيار اين سرويس‌‌دهندگان قرار مي‌‌دهد طبعا هزينه دسترسي، سرعت و ديگر پارامترهاي مهم منجر به استقبال چشم‌‌گير شده است; اما نكته‌‌ي مهم با توجه به ازدياد و حجم درخواست‌‌هاي ذينفعان منجر به بروز چالش‌‌هايي در ارائه خدمات در سطح سرويس شده است. لذا زمانبندي و تخصيص منابع به درخواست‌‌هاي انجام شده با افق هزينه و زمان اتمام كار پايين، يك ضرورت شده است و سرويس‌‌دهندگان به دنبال دريافت بهترين سرويس ممكن با كارايي بالا هستند. اين امر منجر به تحقيقات گسترده در اين حوزه شده است. روش پيشنهادي مدلي براي زمانبندي و تخصيص منابع با در نظر گرفتن اولويت و توافق نامه سطح سرويس در رايانش ابري ارائه شده است. در حقيقت مدل ارائه شده در چند سطح مختلف دسترسي براي محقق كردن هدف اصلي، كه زمانبندي و تخصيص بهينه منابع به درخواست‌‌ها مي‌‌باشد، توسعه داده شده است. در روش ارائه شده به كمك الگوريتم نوبت گردشي و تكنيك وزن‌‌دهي به درخواست‌‌ها و نيز بررسي برخط ماشين‌‌هاي مجازي بهترين منبع ممكن براي تخصيص پيشنهاد و زمانبندي شده است. روش ارائه شده در قالب يك مدل پويا و قابل اجرا به كمك ابزار كلودسيم شبيه‌‌سازي و پارامترهاي طول زمانبندي، هزينه و سرعت پردازش با چند روش مشابه مقايسه و آناليز شده است. نتايج بدست آمده از سناريوهاي مختلف بيانگر كاهش 8.68 ثانيه در  متوسط طول زمانبندي و افزايش2.15 در متوسط سرعت پردازش است. همچنين هزينه پردازش تغيير قابل توجهي نداشته است