ارائه يك مدل يادگيري فازي جديد مبتني بر معيار فراموشي

مشاهدات بيولوژيكي بيان مي‌دارد كه فراموشي، جزء جداناپذير از سيستم يادگيري انسان است. بنابراين فراموشي در الگوريتم‌هاي يادگيري لزوماً مخرب نبوده و مي‌تواند سازنده نيز باشد. در پياده‌سازي‌ها، به دليل محدوديت فضا و تعداد نورون‌هاي شبكه، تعداد محدودي الگوي آموزشي قابل آموزش بوده و الگوهاي بعدي با اين الگوها تداخل مخرب پيدا خواهند كرد؛ درنتيجه، الگوريتم‌ها، براي يادگيري درازمدت، بايد نوعي مكانيزم فراموشي داشته باشند تا فضاي يادگيري (ذخيره سازي) براي الگوهاي آموزشي جديد ايجاد گردد. بنابراين، براي موفقيت در حوزه يادگيري ماشين، نيازمند نوعي مكانيزم فراموشي مشابه عملكرد مغز انسان هستيم. فراموشي به‌صورت از دست رفتن اطلاعات از حافظه‌ها مدل مي‌شود و لزوم وجود اين مكانيزم، در آموزش آنلاين محسوس‌تر است چراكه شبكه بايد دائماً وزن‌هاي خود را بروز كند. در اين مقاله از روش يادگيري فعال كه يكي از روش‌هاي پركاربرد مي باشد، بهره گرفته شده است. اين روش بر مبناي پخش قطرات جوهر به‌ازاي داده‌هاي آموزشي به مدل‌سازي سيستم مي‌پردازد. در اين روش، دامنه قطرات جوهر بر روي صفحات بدون تغيير مانده و هيچ‌گونه فراموشي صورت نمي‌پذيرد كه مغاير با مشاهدات بيولوژيك است. در اين مقاله مكانيزيم فراموشي به اين الگوريتم اضافه شده و شبيه‌سازي‌ها نشان از افزايش قدرت محاسباتي مدل پيشنهادي در برخورد با مجموعه داده‌هاي متفاوت دارد.