انطباق نظام نامه مسئوليت اجتماعي صنعت نفت ايران مصوب 1398 با فقه و نظام مرسوم شركت هاي فراملي

بدون شك سودآوري هميشه نيروي محركه و زيربنايي پشت همه پيشرفت هاست. اما چون هر سكه دو رو دارد؛ رقابت فزاينده شركت هاي تجاري، كيفيت، شفافيت، محيط و جامعه را به طور كلي تحت تأثير قرار مي دهد و همزيستي مسالمت آميز تجارت و جامعه را به خطر مي اندازد. بدين روي مسئوليت اجتماعي مي گويد آنچه را از مردم به دست آورده ايد به آنها بازگردانيد. در مسئوليت اجتماعي نوين، جامعه تنها يكي از ذي نفعان نيست بلكه، هدف اصلي است. در نوشتار حاضر با روشي توصيفي تحليلي به بررسي اين موضوع در فقه و رويه شركت هاي فراملي پرداخته شده است. مفهوم مسئوليت اجتماعي در آيات قران كريم و روايات مختلف مورد تاكيد مي باشد اما سوال اين است كه دامنه مسئوليت اجتماعي منعكس در نظام نامه مصوب 1398 صنعت نفت ايران و وسعت منطقه اي و موضوعي آن منطبق بر رويه شركت هاي فراملي بين المللي در حوزه مسئوليت اجتماعي است و اينكه اساسا اين دامنه گسترده موضوعي از بهداشت تا راه سازي و ... آنهم صرفا براي قلمرو سرزميني ايران صحيح مي باشد؟ آنچه در ايران تحت مسئوليت اجتماعي در صنعت نفت وارد شده است با مفهوم، رويه و رويكرد عملي ساير كشورها متفاوت است.