مطالعه تطبيقي مفهوم انتقال معدوم در بيع مال آينده در فقه اماميه، حقوق ايران، فرانسه و انگليس

بيع مال آينده، معامله نسبت به مالي است كه در زمان انعقاد معامله، موجود نيست. اما، در آينده، محقق خواهدشد. اين مال، مي تواند مال كلي في الذمه، يا عين معين باشد. اما، هدف اصلي اين نوشته مطالعه قسم دوم است. يعني در آن جا كه بيع، مربوط به عين معين آينده است. دو مانع اصلي براي صحت اين عقد وجود دارد. مانع نخست محال بودن تمليك معدوم است. مانع دوم نيز، غرري بودن بيع است. اما از نظر تحليلي، هيچ كدام از اين دو مانع نمي تواند صحت اين نوع عقد را خدشه دار نمايد. زيرا، هردو مانع قابل رفع است. در قانون مدني فرانسه صراحتاً تعهد به مال آينده مجاز اعلام شده است. در حقوق انگليس فروش مال آينده كه نوعي از مال غيرمعين است، نه به عنوان انتقال، بلكه به عنوان توافق به انتقال، شناخته مي شود. در نظام حقوقي ايران، قانونگذار، در حكمي عام، وضعيت قضييه را تبيين ننموده است. اما، از مباني حاكم بر نظام حقوقي و برخي نصوص پراكنده، همچون ماده (842) قانون مدني، مي توان عقيده بر صحت را تقويت نمود. روش تحقيق در مقاله حاضر تحليلي-توصيفي است.