مداخله بر اساس دعوت در حقوق بين الملل و استعانت از غيرمسلمانان، درنگي بر امارت نوپيداي اسلامي در افغانستان

منطقه خاورميانه بويژه سرزمينهاي اسلامي همواره شاهد انواع دخالتهاي نظامي و ديپلماتيك دول اروپايي و غربي بوده است. اين دخالتها پس از جنگ جهاني دوم نيز به صور مختلفي از جمله از طريق دعوت، توافق و يا كمك نظامي ادامه يافته است. دخالت بيگانگان در منطقه بدون اجازه و يا همراهي مقامات و حكومتهاي محلي مقدور نبوده و نيست. آنچه در ادبيات بين الملل اسلامي مي تواند تجويز و يا همراهي با بيگانگان را قانوني جلوه دهد مفهوم «استعانت از غير مسلمانان» است. مقاله حاضر، ضمن كاوش اين مفهوم در آموزه هاي اسلامي و تطبيق آن با عنوان «مداخله با دعوت« در حقوق بين الملل معاصر، قلمرو و ميزان كاربست مفهوم استعانت را در حضور كوتاه مدت يا دراز مدت قواي نظامي بيگانگان در سرزمينهاي اسلامي بررسي مي نمايد. اين بحث از زمان دخالت نظامي آمريكا و همپيمانان منطقه اي آن در عراق مجال طرح يافته و اكنون پس از دو دهه، بر وضعيت كنوني افغانستان و تسلط مجدد طالبان بر اين كشور نيز قابل تطبيق است. خروج نظاميان غربي از افغانستان مي تواند نقطه عطفي در پايان دادن به مداخله نظامي ائتلاف غرب در سرزمينهاي اسلامي و تحولات آينده در منطقه به شمار آيد.