كاربست داده‎هاي اسناد خانوادگي و خانداني در پژوهش‎هاي تاريخي (رهيافت‎ها، الزامات و چالش‎ها)

تاريخ‎نگاري سندمحور، رويكردي خُرد و جزءنگر به پديدارهاي تاريخي دارد. اين‌ رويكرد، واكنشي به نااميدي از روايت‎هاي كلان از تاريخ است كه به ناديده انگاشتن سهم عمده‎اي از عناصر تاريخي اقوام در راستاي يكسان‎سازي تحليل‎ها مي‎انجامد. پژوهش حاضر پاسخ به پرسشي در زمينه شيوه‎ها، موارد استفاده و جايگاه‎ اين دست از اسناد در ميان مراجع تاريخي است. بازنمايي اهميت و اولويت اسناد خانداني در مطالعات جامعه‎شناختي مورد رجوع اين مطالعه مي‎باشد كه مي‎تواند به ترديد در برخي پيش‎فرض‎ها يا‎ انگاره‎هاي مورد پذيرش محققان انجامد. ارائه شواهد و اسناد جديد و تفسير آنها در اين مطالعه پابه‎پاي يكديگر به پيش مي‎روند و تفسيري نو از اين اسناد بيان خواهد شد. روش مطالعه در اين پژوهش توصيفي و تحليلي بر مبناي منابع كتابخانه‎اي و استخراج داده‎هاي متني اسناد خانداني است كه با ارائه رهيافت‎هاي علمي واكاوي مي‌شود و در توصيف الزامات و چالش‎هاي پيش‎روي محققان اين حوزه مي‌كوشد. تاريخ‎نگاري مبتني بر اسناد خانداني به دريافت داده‎هاي تاريخي و فرهنگي كه به ندرت در تواريخ و اسناد حكومتي و رسمي حضور داشته و كمتر در تيررس نقد و شناخت مورخان هستند، كمك خواهد كرد و كاوش در تبارشناسي اسنادي خاندان‎ها و ياري در ايجاد و توصيف اطلس تاريخي قوم‎نگارانه را وجه عمل خود قرار مي‎دهد؛ درنهايت اين پژوهش در حوزه روش‎شناسي كاربردي قرار مي‎گيرد و مي‎كوشد شيوه‎هاي برخورد و استفاده از داده‎هاي تاريخي و قومي اسناد خانداني را تمرين كند.