تدوين و ارائه مدل مفهومي مديريت رفتار اشتراك‌گذاري دانش در حرفه حسابرسي ايران

رفتار انسان در سازمان‌ها، بسيار پيچيده است چون تحت تأثير و تأثر متقابل عوامل متعددي از قبيل اقدامات مديريتي، محيط رقابتي و فناوري‌هاي نوين قرار دارد. افراد داراي تفاوت‌هاي شخصيتي هستند و نحوه رفتار افراد در گروه‌ها متفاوت خواهد بود. بروز رفتار اشتراك‌گذاري دانش نيز از اين قاعده مستثنا نيست و قصد رفتاري افراد تحت تأثير عوامل مختلفي، تغيير خواهد كرد. در اين پژوهش با استفاده از نظريه داده بنياد شرايط علي، پديده اصلي، عوامل زمينه‌اي و عوامل مداخله‌گر حول محور اشتراك‌گذاري دانش در حرفه حسابرسي، از طريق مصاحبه با 20 نفر از خبرگان در سال 1400، شناسايي و نظريه زمينه‌اي «مديريت رفتار اشتراك‌گذاري دانش در حرفه حسابرسي» با 29 مقوله استخراج شده است. از مصاحبه‌ها 8 مقوله راهبردي شامل: تقويت تعهد و مسئوليت‌پذيري، ايجاد انگيزه، ايجاد زيرساخت فناوري، قاعده‌مندي، الزام و نظارت، ايجاد زمينه انتقال دانش برون‌مرزي و الگوبرداري، زمينه‌سازي براي اشتراك و تبادل دانش بين مؤسسات حسابرسي، فرهنگ‌سازي و ارتقاء جوسازماني استخراج شدند. مقوله‌هاي پيامدي حاصل از اجراي اين پژوهش عبارت هستند از: دستيابي به منافع عمومي و اجتماعي، نهادينه و دروني شدن رفتار اشتراك‌گذاري دانش، سهولت در اشتراك‌گذاري دانش، نمايش و همسويي با رفتار حرفه‌اي و قانون مداري، دريافت دانش، روش و ابزارهاي به‌روز، انتقال و تبادل دانش در شرايط محيطي مشابه، هم‌نوايي با هنجارهاي فرهنگي، احساس تعلق به سازمان و رضايت شغلي. يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند توسط مجامع حرفه‌اي براي تدوين الزامات يا ارائه رهنمودهايي براي ارتقاي تسهيم دانش در مؤسسات حسابرسي استفاده شود.