بررسي تاثير فرسايش توان حسابرس بر قضاوت وي با توجه به نقش تعديل‌كننده خستگي‌شناختي حسابرس

پديده فرسايش، پديده‌اي واقعي است كه مي‌تواند در اطمينان‌بخشي در ايجاد انگيزه براي حسابرسان مناسب مي‌باشد. علاوه بر اين، حسابرسي صورت‌هاي مالي، شرايط سودمندي براي مطالعه فرسايش ارائه مي‌كند و لذا، وظايف گوناگوني كه حسابرسان انجام مي‌دهند (از جمله قضاوت و ارائه نظر)، منجر به مطالعه اين پديده مي‌شود. تحقيق پيش رو، از لحاظ هدف، كاربردي و از نوع توصيفي همبستگي و مبتني بر مدل معادلات ساختاري است. داده‌هاي اين تحقيق از طريق توزيع پرسشنامه بين 360 حسابرس شاغل در موسسات حسابرسي مشهد كه به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند، جمع‌آوري شده است. از اين ميان، تعداد 340 پرسشنامه دريافت و مبناي تحليل آماري قرار گرفت. براي تحليل داده‌ها از روش معادلات ساختاري با كمك نرم افزار اسمارت پي ال اس استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد فرسايش توان بر قضاوت حسابرسان اثر منفي معني‌داري دارد. خستگي‌شناختي رابطه بين فرسايش توان و قضاوت حسابرسان را تعديل مي‌كند. با توجه به اينكه خستگي‌شناختي يك حالت روانشناختي است كه در اثر فعاليت بلندمدت شناختي حادث مي‌گردد، نتايج حاصل از مطالعه پيش رو، مي‌تواند در هنگام قضاوت حسابرسان، به‌ويژه در اوقات فرسايش و خستگي مورد توجه قرار گيرد و حساسيت اشتباه احتمالي در قضاوت را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد. اين مطالعه از حيث بررسي تاثير فرسايش توان حسابرس بر قضاوت وي ادبيات نظري موجود را افزايش داده و همچنين با بررسي تاثير خستگي‌شناختي بر رابطه بين فرسايش توان و قضاوت حسابرسان سهمي در افزايش دانش موجود در اين زمينه ايفا مي‎نمايد.