واكاوي ابعاد هوش عاطفي در قصيده ي «حوارية العار» سميح القاسم بر اساس مدل گلمن

هوش عاطفي، اصطلاحي است كه براساس مدل گلمن، به بررسي و تحليل روانشناسانه ي شخصيت در پنج بُعدِ خودآگاهي، خود مديريتي، انگيزش، آگاهي اجتماعي و مديريت روابط مي پردازد. اديب يا خالق يك اثر ادبي، براي خلق گفتمانِ خود مراحلي را طي مي كند كه در آنها از ابعاد مختلف هوش عاطفي خويش بهره مي گيرد. از آنجا كه ادبيات به طور عام، و ادبيات مقاومت به طور خاص، آيينه ي تمام نماي انديشه ها و گفتمان يك ملت در سطح جهاني است، پديدآورنده ي يك گفتمان ادبي بايد ضمن در نظر گرفتن نياز گفته خوانان، گفتماني را برگزيند كه در انتقال انديشه هاي آن متن مفيد واقع گردد. سميح القاسم شاعر مقاومت فسطيني، در قصايد خويش به خلق گفتمان مقاومت و مبارزه با رژيم غاصب صهيونيستي گرويده است. وي در قصيده ي «حوارية العار»، با خلق چندين شخصيت نمادين و اثرگذار، جدال هميشگي بين جنبش مقاومت فلسطين و نيروهاي غاصب رژيم صهيونيستي را مطرح نموده است. اين جستار مي كوشد تا ضمن استفاده از روش توصيفي-تحليلي و با رويكردي روانشناسانه، به واكاوي ابعاد هوش عاطفي دنيل گلمن، در گفتمان هر يك از شخصيت هاي موجود در اين قصيده بپردازد. برخي از يافته هاي پژوهش نشان داد كه شخصيت هاي قصيده در تمامي مراحل تحقق گفتمان خويش، از تمامي ابعاد هوش عاطفي مد نظر گلمن در مواجه با گفته خوانان خويش استفاده كرده اند؛ به طوريكه ضمن آگاهي كامل از عواطف خود، مديريت آن به روش هاي خاص خويش و داشتن انگيزه هاي متفاوت براي بروز رفتار، به همدلي با ديگران (آگاهي اجتماعي) و مديريت روابط خود با ديگران (يكدلي) توجه داشته اند.