عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش برنامه فرزندپروري حمايتگرايانه بر الگوهاي فرزندپروري، افسردگي، اضطراب و استرس مادران و مشكلات رفتاري برونيسازي كودكان
پديد آورندگان :
فخري ، زهرا دانشگاه پيام نور مركز تهران - گروه روانشناسي , زارع ، حسين دانشگاه پيام نور مركز تهران - گروه روانشناسي , علي پور ، احمد دانشگاه پيام نور مركز تهران - گروه روانشناسي , شريف الحسيني ، مهدي دانشگاه علوم پزشكي تهران - مركزتحقيقات تروما و جراحي سينا - گروه علوم اعصاب
كليدواژه :
استرس , اضطراب , افسردگي , الگوهاي فرزندپروري , برنامه فرزندپروري حمايتگرايانه , مشكلات رفتاري
چكيده فارسي :
مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش برنامه فرزندپروري حمايت گرايانه بر الگوهاي فرزندپروري و كاهش استرس، افسردگي و اضطراب مادران و مشكلات رفتاري برونيسازي كودكان انجام شد. مطالعه حاضر يك كارآزمايي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود كه مادران ايراني به همراه فرزندانشان كه در مدارس ابتدايي شهر تهران در سال 1400 تحصيل مي كردند و داراي مشكلات رفتاري برونيسازي بودند، در آن شركت كردند. آزمودني ها شامل 32 مادر بودند كه با روش نمونهگيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي به گروه هاي مداخله و كنترل (در هر گروه تعداد=16) تقسيم شدند. 16 مادر گروه مداخله در يك دوره آموزشي 10 جلسه اي برنامه فرزندپروري حمايت گرايانه بر اساس برنامه فرزندپروري مثبت ساندرز (Triple p) (ساندرز، 1999)، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) (هايز، 2012) و آموزش مهارت هاي زندگي (سازمان بهداشت جهاني، 2015) شركت كردند. در مقابل، 16 مادر در گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. شركت كنندگان با استفاده از مقياس فرزندپروري (آرﻧﻮﻟﺪ، اوليري، ولف و آكر، 1993)، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (لاويباند و لاويباند (1995)و پرسشنامه رفتار كودك آيبرگ (آﯾﺒﺮگ و ﭘﯿﻨﮑﺎس، 1999) مورد ارزيابي قرار گرفتند. همچنين معلم كيفيت رفتار هر كودك را با استفاده از نسخه تجديدنظر شده مقياس مشاهده معلم از رفتار انطباقي در كلاس(مركز پيشگيري و مداخله جان هاپكينز، 1991) گزارش كرد. داده ها با استفاده از تحليل واريانس با طرح اندازه گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پس از پايان جلسات برنامه فرزندپروري حمايت گرايانه، در ابتدا بهبود قابل توجهي را در الگوهاي فرزندپروري و كاهش افسردگي، اضطراب و استرس مادران نشان داد. در پيگيري 6 ماهه، وضعيت اين مادران در گروه مداخله به طور معناداري بهتر از نمره پايه آنها و همچنين گروه كنترل بود (p 0.05)؛ همچنين مشكلات رفتاري بروني سازي شده كودكان آنها در گروه مداخله بهطور معنيداري كاهش يافت و اين تأثير مداخله پس از 6 ماه بهطور معناداري حفظ شد. نتايج حاكي از اثربخشي برنامه آموزش فرزندپروري حمايت گرايانه به عنوان رويكردي مؤثر در كاهش مشكلات رفتاري برونيسازي كودكان و همچنين بهبود كيفيت رفتارهاي فرزندپروري مادران داراي فرزندان دچار مشكلات رفتاري مي باشد.
عنوان نشريه :
مطالعات روانشناسي تربيتي - دانشگاه سيستان و بلوچستان
عنوان نشريه :
مطالعات روانشناسي تربيتي - دانشگاه سيستان و بلوچستان