رابطه باورهاي ديني، معرفت شناختي و عدالت اخلاقي با عملكرد تحصيلي: نقش ميانجي سازش‌يافتگي اجتماعي دانشجويان

هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه باورهاي ديني، باورهاي معرفت شناختي و عدالت اخلاقي با عملكرد تحصيلي نقش ميانجي سازش يافتگي اجتماعي در دانشجويان دانشگاه پيام نور بود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و روش آن توصيفي و از نوع همبستگي معادلات ساختاري بود. جامعة آماري اين پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور تهران در سال 1398  به تعداد2300 نفر تشكيل مي دهند نمونه پژوهش 384 نفر از دانشجويان بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه باورهاي ديني خداياري فرد و همكاران (1388)، عدالت اخلاقي بيرگر (2012)، باورهاي معرفت شناختي شومر (1990)، سازش يافتگي اجتماعي كاليفرنيا تورپ (1953) جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها و پاسخ به فرضيه پژوهش، از آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون و آزمون معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها نشان داد، باورهاي ديني، عدالت اخلاقي و باورهاي معرفت شناختي تأثير مثبت و معناداري بر سازش يافتگي اجتماعي و عملكرد تحصيلي دانشجويان دارد. نتايج مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد كه 52 درصد از واريانس سازش يافتگي اجتماعي و 62 درصد از عملكرد تحصيلي دانشجويان توسط باورهاي ديني، عدالت اخلاقي و باورهاي معرفت شناختي تبيين مي شود. شناخت عوامل مؤثر بر سازش يافتگي اجتماعي و عملكرد تحصيلي دانشجويان امكـان پيش بيني و برنامه ريزي جهت كمك به تأمين بهداشت رواني آنان را فراهم مي كند و مي‌توان با ايجاد بستر سازي مناسب مذهبي در دانشگاه‌ها جهت افزايش عملكرد تحصيلي دانشجويان و شفاف سازي نوع تفكر دانشجويان در دانشگاه پرداخت.