رابطه همدلي، خودكارآمدي و زورگويي با نقش واسطه‌اي سبك‌هاي فرزندپروري

زورگويي يك پديده جهان‌شمول و حائز اهميت به ويژه در سنين مدرسه است كه مي تواند روند يادگيري فرد را مختل سازد. بنابراين، شناسايي عوامل مختلف مرتبط با افزايش و كاهش زورگويي اهميت فراواني دارد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين همدلي، خودكارآمدي و زورگويي با نقش واسطه اي سبك‌هاي فرزندپروري در دانش‌آموزان متوسطه دوره اول شهر زابل در سال 1398 انجام گرديد.در اين مطالعه توصيفي-تحليلي به روش همبستگي، از بين جامعه آماري مشتمل بر 8053 دانش آموز  متوسطه دوره اول، 386 نفر شامل 190 دانش آموز پسر و 196 دانش آموز دختر كه معيارهاي ورود به مطالعه را دارا بودند، به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافيك، مقياس همدلي ديويس (1980)، مقياس خودكارآمدي عمومي شرر (1982)، مقياس زورگويي كلامي الوئوس (1996) و مقياس سبك‌هاي فرزند پروري بامريند (1973) بود. داده ها با استفاده از آمار توصيفي مانند ميانگين و انحراف معيار و آمار استنباطي مانند ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزارهاي تحليل آماري SPSS و Amos در سطح معناداري 05/0p تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه بين مؤلفه هاي همدلي و خودكارآمدي با متغير ارتكاب زورگويي و سبك هاي فرزندپروري استبدادي و سهل گيرانه رابطه ي منفي و معنادار و با سبك قاطع رابطه ي مثبت و معنادار وجود داشت (001/0p ). بين متغير ارتكاب زورگويي با سبك هاي فرزندپروري استبدادي و سهل گيرانه رابطه ي مثبت و با سبك قاطع رابطه ي منفي مشاهده شد (001/0p ). همچنين، مولفه هاي همدلي و خودكارآمدي تنها از طريق سبك فرزندپروري استبدادي با متغير ارتكاب زورگويي به طور غير مستقيم رابطه داشتند (05/0p ). از اين رو، جهت پيشگيري و كاهش زورگويي، تقويت دو مفهوم همدلي و خودكارآمدي در نوجوانان و همچنين آموزش نحوه فرزندپروري صحيح به والدين از طريق نهادهاي اجتماعي چون مدرسه ضروري به نظر مي رسد.