تدوين مدل علّي هيجان‌هاي تحصيلي بر اساس جهت‌گيري هدف پيشرفت با نقش واسطه‌اي خودپنداره تحصيلي و ارزش تكليف

هدف اين پژوهش تدوين مدل علّي هيجان تحصيلي بر اساس جهت گيري هدف پيشرفت با نقش واسطه اي خودپنداره تحصيلي و ارزش تكليف بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش را حدود 13 هزار نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي همدان كه در سال تحصيلي 98-97 مشغول به تحصيل تشكيل دادند. از اين جامعه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي 600 نفر از دانشجويان انتخاب شدند. پرسشنامه هاي هيجان تحصيلي پكران و همكاران (2005)، جهت گيري هدف پيشرفت اليوت و مك گريگور (2001)، خودپنداره تحصيلي لي يو و وانگ (2005) و ارزش تكليف تحصيلي لو و لين(2012) به عنوان ابزارهاي سنجش مورد استفاده قرار گرفت. تحليل داده ها با دو نرم افزار  SPSS و  Amos انجام شد. يافته ها بيانگر تاثير غيرمستقيم و معنادار جهت گيري تسلط-گرايش و تسلط-اجتناب بر هيجان هاي مثبت و منفي تحصيلي از طريق خودپنداره تحصيلي و ارزش تكليف بود. به عبارت ديگر، يافته ها نشان داد كه جهت گيري تسلط-گرايش و تسلط-اجتناب بر خودپنداره تحصيلي و خودپنداره تحصيلي بر هيجان هاي مثبت و منفي تحصيلي اثر مستقيم و معني داري دارد. همچنين ارزش تكليف بر خودپنداره تحصيلي و بر هيجان هاي مثبت تحصيلي، جهت گيري عملكرد-گرايش بر خودپنداره تحصيلي و بر هيجان هاي منفي تحصيلي اثر مستقيم و بر هيجان هاي مثبت تحصيلي از طريق خودپنداره تحصيلي اثرغير مستقيم و معنادار دارد (001/0 P). نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه در مجموع انواع جهت گيري هدف پيشرفت مي تواند پيش بين مناسبي براي هيجان تحصيلي دانشجويان از طريق خودپنداره تحصيلي و ارزش تكليف آنها باشد و با استفاده از راه هاي افزايش نمرات جهت گيري هدف پيشرفت مي توان هيجان هاي مثبت تحصيلي دانشجويان را افزايش داد.