اثربخشي سازگاري با مدرسه بر موفقيت تحصيلي در دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه: نقش حلقوي سبك زندگي اسلامي و سبك زندگي غربي

در تحقيق حاضر روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و معادلات ساختاري و جامعه آماري است كه شامل تمامي دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر كرمان كه در سال تحصيلي 99-1398 7370 نفر بودند و نمونه پژوهش بر طبق فرمول كوكران 380 نفر تخمين زده شد و بر اساس روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. در اين روش نمونه‌گيري نمونه‌اي انتخاب خواهد شد كه احتمالي بوده و در آن هر واحد نمونه‌گيري مجموعه‌اي يا گروهي از اعضا است. داد‌ه‌ها از طريق پرسشنامه‌هاي سازگاري با مدرسه (سينها و سينگ، 1993)، موفقيت تحصيلي(صالحي ، 1393)، سبك زندگي اسلامي(كاوياني ، 1388) و سبك زندگي غربي (LSQ) (لعلي، عابدي و كجباف، 1391)، گردآوري و به روش همبستگي مدل معادلات ساختاري و به‌وسيله‌ي نرم‌افزار AMOS23 و تكنيك بوت استرپ، تجزيه و تحليل شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مدل با عنايت به شاخص‌هاي برازندگي از برازش مناسبي برخوردار است. اثر مستقيم سازگاري با مدرسه بر موفقيت تحصيلي (0.43)، بر سبك زندگي اسلامي(0.56)، بر سبك زندگي غربي(0.24) معنادار بود. اثر مستقيم سبك زندگي اسلامي بر سبك زندگي غربي(0.65)، بر موفقيت تحصيلي (0.16) معنادار بود و اثر مستقيم سبك زندگي غربي بر سبك زندگي اسلامي(0.19-)، بر موفقيت تحصيلي(0.19-) نيز معنادار بود. همچنين اثر غيرمستقيم سازگاري با مدرسه بر موفقيت تحصيلي با ميانجي‌گري سبك زندگي اسلامي و سبك زندگي غربي(0.18) معنادار بود. بنابراين مي‌توان براي بهبود پيشرفت تحصيلي، با راهنمايي و هدايت دانش‌آموزان در كسب مهارت‌هاي سازگاري و آموزش سبك زندگي سالم به آنها گام‌هاي مؤثري برداشت. گنجاندن مفهوم ارتقاء سبك زندگي در برنامه درسي مدارس به دانش‌آموزان كمك مي‌كند تا به طور مؤثر در توسعه جامعه خود نقش داشته باشند.