تاثير آموزش درس علوم تجربي پايه هفتم بر اساس رويكرد ساختن گرايي برسبك هاي شناختي دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير تدريس با رويكرد ساختن گرايي بر سبك هاي شناختي دانش آموزان انجام گرفت. اين پژوهش از نظر راهبرد اصلي؛ كمي و از نظر تكنيك تحليلي؛ نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل و مرحله پيگيري بود.جامعه آماري نيز، كليه ي دانش آموزان دختر در پايه نهم (دوره اول متوسطه) منطقه 9 شهر تهران در سال 1399 بودند. روش نمونه گيري از نوع هدفمند بود و 60 نفر دانش آموز انتخاب شده به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش ( 30 نفر) و كنترل ( 30 نفر) جايگزين شدند. آموزش مبتني بر رويكرد ساختن گرايي ( 5E ) (باي بي، 2006 ) طي 10 جلسه، هر جلسه به مدت 60 دقيقه در درس علوم تجربي، اجرا شد. جهت سنجش سبك هاي شناختي، از آزمون سبك هاي شناختي، آزمون گروهي شكل هاي نهفته ويتكن، التمن و راسكين، ( 1971 ) استفاده گرديد. داده هاي جمع آوري شده با آزمون اندازه گيري مكرر و مقايسه زوجي تحليل شد. نتايج نشان داد كه با توجه به اندازه اثر ( 0/72 )، آموزش با رويكرد ساختن گرايي در درس علوم تجربي بر سبك هاي شناختي دانش آموزان موثر است. ونيز بين ميانگين پيش آزمون و پس آزمون، ميانگين پيش آزمون و پيگيري از نظر آماري تفاوت معناداري وجود دارد ( P 0.01 ). بطوريكه ميانگين پس آزمون و پيگيري از ميانگين پيش آزمون به لحاظ آماري در سبك هاي شناختي بالاتر است. همچنين بين ميانگين نمرات پس آزمون و نمرات ميانگين آزمون پيگيري به لحاظ آماري تفاوت معني داري وجود ندارد كه نشان از پايداري نتايج متاثر از مداخله آموزشي بر اثر گذشت زمان دارد. يافته هاي تحقيق حاضر ضرورت توجه به تدريس با رويكرد ساختن گرايي و اثرات مثبت آن در مدارس را آشكار مي نمايد.