اثربخشي آموزش رياضي مبتني بر بازي بر مهارت هاي اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان پيش دبستاني از طريق يادگيري معكوس

پژوهش حاضر با هدف تأثير آموزش رياضي مبتني بر بازي بر مهارت هاي اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان پيش دبستاني از طريق يادگيري معكوس انجام شد. اين تحقيق آزمايشي و از نظر هدف كاربردي، از نظر زمان گردآوري داده ها، مقطعي و طرح چهارگروهي سولومون بود. جامعه آماري، دانش آموزان مقطع پيش دبستاني آمل در سال 1399 (تعداد 2050 نفر) بودند تعداد 40 نفر به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب و به نحو تصادفي در چهار گروه (دو گروه آزمايش و دو گروه كنترل) و هر گروه 10 دانش آموز قرار گرفتند. آموزش بازي رياضي ستاره (استارمس) علي اسماعيلي ( 1387 ) در طي 27 جلسه (هر هفته دو جلسه) اجرا شد. از پرسشنامه هاي مهارت هاي اجتماعي تاك و ترند ( 2014 ) و خودكارآمدي تحصيلي مورگان و جينگز ( 1999 ) استفاده شد. نتايج آزمون كروسكال واليس، يومان ويتني و ويلكاكسون در بررسي بين گروهي نشان داد كه آموزش رياضي مبتني بازي بر افزايش مهارت هاي اجتماعي و مؤلفه هاي خودكنترلي، پشتكار، ارتباط اجتماعي، رهبري و خودكارآمدي تحصيلي و در بررسي درون گروهي تأثير بر مؤلفه هاي خودكنترلي، پشتكار، رهبري، همكاري و خودكارآمدي تحصيلي مشاهده شد. در بررسي بين گروهي خودكارآمدي تحصيلي نيز افزايش همه مؤلفه هاي استعداد، بافت و كوشش و در بررسي درون گروهي، نيز افزايش مؤلفه هاي بافت و كوشش مشاهده شد. بنابراين، ميتوان با استفاده از آموزش رياضي مبتني بر بازي، مهارت هاي اجتماعي و خودكارآمدي دانش آموزان پيش دبستاني را افزايش داد. از سوي ديگر، سيستم آموزشي مي تواند از آن در قالب يادگيري معكوس استفاده كند تا در مدت زمان يادگيري در مدرسه به ويژه در اپيدميك سال هاي اخير جهان صرفه جويي شود.