بررسي عوامل فردي موثر بر پديده خودآسيب زني بدون قصد خودكشي نوجوانان: يك مطالعه كيفي

مطالعه حاضر با هدف بررسي عوامل فردي يا روانشناختي موثر بر پديده خودآسيب زني در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش كيفي بود و بر اساس شيوه پديدار شناسي انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش نوجوانان دختر 15- 13 سال شهر شيراز بودند كه در سال تحصيلي 99 - 98 مشغول به تحصيل بودند و تجربه آسيب به خود بدون قصد خودكشي را داشتند. روش نمونه گيري به صورت غيراحتمالي هدفمند بود و حجم نمونه با توجه به اشباع داده ها 20 دختر نوجوان 13 تا 15 ساله بودند كه خودآسيب زني بدون قصد خودكشي را تجربه كرده بودند. داده ها از طريق مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته جمع آوري شد. فرايند تجزيه و تحليل داده ها طي سه مرحله كدگذاري (باز، محوري، انتخابي) انجام شد كه از طريق آنها كدها و مقوله هاي اصلي مشخص گرديد. نتايج مطالعه نشان مي دهد كه عوامل فردي يا روانشناختي موثر بر خودآسيب زني نوجوانان عبارتند از: افكار (نارضايتي از خود، هويت، مذهب)، هيجانات (احساس تنهايي، احساس درك نشدن، تخليه رواني موقتي، افسردگي، خشم، اضطراب، تنفر، سركوب احساسات) و رفتارها (راه كنارآمدن، جلب توجه، دستكاري). در ميان اين عوامل، نقش هيجانات قابل توجه و اساسي بود. به صورت كلي نتايج بدست آمده مي تواند به مشاوران در كار با نوجواناني كه به خود صدمه مي زنند، كمك كند. همچنين، نتايج مي تواند در توسعه و اجراي برنامه هاي درماني نوين مورد استفاده قرار گيرد.