الگويابي خلاقيت در ارتباط بين سيستم‌هاي مغزي رفتاري با خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان

با توجه به اهميت نقش سيستم هاي مغزي رفتاري در يادگيري فراگيران، خصوصاً دوره هاي آموزشي، بررسي ارتباط آن با متغيرهاي تحصيلي ضروري به نظر مي رسد. بنابراين تحقيق حاضر با هدف الگويابي خلاقيت در ارتباط بين سيستم هاي مغزي رفتاري با خودكارآمدي تحصيلي در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر گنبد انجام شد.روش: روش تحقيق از نوع روش توصيفي همبستگي و از نوع مدل يابي معادلات ساختاري به طور خاص معادلات رگرسيوني بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم در سه پايه (اول، دوم و سوم) شهرستان گنبد كاووس بود كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي  تعداد 230 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه گيري پرسشنامه سيستم هاي بازداري/فعال سازي رفتاري كارور و وايت (1994)، پرسشنامه ي خودكارآمدي تحصيلي جينگ و مورگان (1999)، و پرسشنامه ي خلاقيت عابدي (1373) بود. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش ضريب همبستگي پيرسون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.يافته ها:  نتايج نشان داد كه بين خلاقيت، سيستم هاي مغزي رفتاري با خودكارآمدي تحصيلي رابطه وجود دارد. و مدل پژوهش با برازش مناسب تاييد گرديد. همچنين 15 درصد از واريانس خودكارامدي تحصيلي توسط خلاقيت و سيستم هاي مغزي رفتاري مورد تبيين قرار گرفت.نتيجه گيري:  براساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت كه با افزايش خلاقيت و سيستم هاي مغزي رفتاري مي توان خودكارآمدي تحصيلي را در دانش آموزان افزايش داد.