ارائه مدل علّي تأثير ادراكات كيفيت كلاسي و عدالت آموزشي بر تقلّب تحصيلي با توجه به نقش ميانجي‌گري خودكارآمدي تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علّي تأثير ادراكات كيفيت كلاسي و عدالت آموزشي بر تقلّب تحصيلي با توجه به نقش ميانجي‌گري خودكارآمدي تحصيلي انجام شد. روش تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر خرم‌آباد در سال تحصيلي 96 - 1395 به تعداد 9981 دانش‌آموز بود كه از اين ميان 240 نفر براساس روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي ادراكات كيفيت كلاسي جنتري، گابل و ريزا (۲٠٠۲)؛ عدالت آموزشي گل‌پرور (1389)؛ خودكارآمدي تحصيلي مورگان و جينكز (1999) و تقلّب تحصيلي عليوردي‌نيا، جانعلي‌زاده و عمراني (1394) استفاده شد. تحليل داده‌ها به روش آماري مدل معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري SPSS22 و AMOS24 انجام شد. نتايج نشان داد كه عدالت آموزشي داراي اثر منفي و مستقيم بر تقلّب تحصيلي بود (p 0.01); اما داراي اثر مستقيمي بر خودكارآمدي تحصيلي نبود (p 0.05); ادراكات محيط كلاسي اثر مستقيمي بر تقلّب تحصيلي نداشت (p 0.05); اما داراي اثر مثبت و مستقيمي بر خودكارآمدي تحصيلي بود (p 0.01); همچنين اثر مستقيم خودكارآمدي تحصيلي بر تقلّب تحصيلي منفي و معنادار بود (p 0.01). نتايج غيرمستقيم مسيرها نشان داد كه فقط ادراكات كيفيت كلاسي با ميانجي‌گري خودكارآمدي مي‌تواند از ميزان تقلّب تحصيلي دانش‌آموزان بكاهد.  با توجه به نتايج به دست آمده، توصيه مي‌شود براي كاهش تقلّب تحصيلي، ادراكات مناسبي بر اساس تكاليف چالش‌انگيز، جذاب، معنادار، توأم با حق انتخاب و خودكارآمدي ايجاد گردد؛ و همچنين ايجاد فرصت‌هاي برابر آموزشي در مدارس، مي‌تواند به كاهش تقلّب تحصيلي در دانش‌آموزان منجر شود.