پيش‌بيني اشتياق تحصيلي دانشجويان بر اساس اهداف پيشرفت تحصيلي: نقش واسطه‌اي تاب‌آوري تحصيلي

هدف پژوهش حاضر پيش بيني اشتياق تحصيلي دانشجويان براساس اهداف پيشرفت تحصيلي و نقش واسطه اي تاب آوري تحصيلي بود. روش اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان مشغول به تحصيل دانشگاه هاي آزاد شهر تهران در سال تحصيلي 1400 1401 بودند، كه 352 دانشجو با روش نمونه گيري در دسترس  به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند  و به پرسشنامه هاي اشتياق تحصيلي فردريكز و بلامفرد و پاريس (2004)، جهت گيري هدف ميدگلي و همكاران (1998) و تاب آوري تحصيلي ساموئلز (2004) پاسخ دادند. داده‌ها پس از جمع‌آوري با روش مدل‌سازي معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مدل تدوين شده، با داده هاي اين پژوهش از برازش كاملي برخوردار بود. همچنين نتايج حاكي از اين بوده كه جهت گيري هدف اجتنابي به رت منفي (0.011 P) و جهت گيري هدف رويكردي (0.011 P) و تبحري (0.001 P) و نيز تاب آوري تحصيلي (0.001 P) به صورت مثبت و معنادار اشتياق تحصيلي را در دانشجويان پيش بيني مي كردند.  علاوه بر اين، تاب آوري تحصيلي رابطه بين جهت گيري هدف اجتنابي و اشتياق تحصيلي (0.011 P)  را به صورت منفي و رابطه بين جهت گيري هدف رويكردي با اشتياق تحصيلي (0.011 P)  را به صورت مثبت و معنادار ميانجيگري مي كرد. با توجه به نتايج پژوهش اشتياق تحصيلي از جمله عوامل تاثيرگذار بر عملكرد تحصيلي و يكي از ملزومات يادگيري است كه با تقويت تاب آوري تحصيلي و جهت گيري هدف تبحري و رويكردي و كاهش استفاده از جهت گيري هدف اجتنابي، مي توان سطح آن را در دانشجويان افزايش داد.