تنوع مولكولي و تجزيه فيلوژنتيكي شتر تركمن و گونه‌هاي مختلف شتر بر‌اساس توالي ژن سيتوكروم b

شتر يكي از دام‌هاي بسيار مهم در مناطق خشك و بياباني مي‌باشد و با توجه به تغييرات اقليمي، به‌عنوان حيوان مطلوب براي اين مناطق مستلزم نگاه علمي دقيق‌تري است. مطالعات اندكي در رابطه با تنوع و خصوصيات ژنتيكي آن در مقايسه با ساير گونه‌هاي دامي صورت گرفته است. شناخت خصوصيات ژنتيكي مي‌تواند در تعيين استراتژي‌هاي حفظ تنوع ژنتيكي و اصلاح نژاد كمك كند. به‌منظور بررسي ساختار جمعيتي و تنوع ژنتيكي موجود در بين و درون گونه‌هاي مختلف شتر مي‌توان از نشانگر‌هاي موجود بر روي DNA ميتوكندري استفاده نمود. هدف اين مطالعه مقايسه تنوع ژنتيكي با استفاده از توالي سيتوكروم b ميتوكندري شتر تك‌كوهانه تركمن با شترهاي تك‌كوهانه،‌ دو‌كوهانه و گونه‌هاي شتر بدون كوهان بود. براي اين منظور، توالي كامل سيتوكروم b به‌طول 1140 جفت باز در شتر تركمن با استفاده از روش توالي‌يابي كل ژنوم به‌دست آمد و با توالي سيتوكروم b در 42 نفر شتر تك‌كوهانه، 31 نفر شتر دوكوهانه وحشي، 121 نفر شتر دوكوهانه اهلي، شترهاي بدون كوهان وحشي شامل 31 رأس گواناكو (Lama guanicoe) و شش رأس ويكونا-ويكونا (vicugna vicugna) و شترهاي بدون كوهان اهلي شامل شش رأس لاما گلاما (Lama glama) و پنج رأس آلپاكا (Lama pacos) مورد مقايسه قرار گرفتند. شترهاي تك‌كوهانه ايراني با شترهاي دوكوهانه وحشي ارتباط ژنتيكي داشتند، به‌طوري‌كه ماده شترهاي دوكوهانه وحشي با شترهاي نر تك‌كوهانه آميزش داده شده‌اند. به نظر مي‌رسد كه شترهاي تك‌كوهانه داراي مادران دوكوهانه وحشي در شجره خود، به‌طور كامل از كشور ايران مي‌باشند.