ارزيابي تغييرات اراضي و تأثير آن بر بهره‌وري از زمين با استفاده از سنجش‌ازدور و GIS (موردمطالعه: منطقه تاج امير - شهرستان دلفان)

بخش كشاورزي از اركان اصلي اقتصاد محسوب مي‌شود كه پيشرفت آن پيشرفت كل اقتصاد را در پي خواهد داشت. ولي عواملي همچون خرد شدن اراضي كشاورزي باعث كاهش بهره‌وري محصولات كشاورزي و نيروي كار مي‌شود كه در نتيجه آن اقتصاد كشاورزي و ميزان توليد محصولات كشاورزي دچار وقفه و ركود خواهد شد. از اين رو پژوهش حاضر با ماهيت توسعه‌اي - كاربردي و روش توصيفي - تحليلي با استفاده از داده‌هاي سنجش‌ازدور، مطالعه ميداني و آمارهاي موجود با هدف بررسي پراكندگي اراضي كشاورزي روستاي تاج امير و تأثير اين پراكندگي بر بهره‌وري زمين‌هاي كشاورزي اين روستا انجام شده است. در اين پژوهش با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي (سنتينل 2 و IRS_P5) نقشه كاربري اراضي با تكنيك شئ‌گرا استخراج شد و در محيط نرم‌افزار اتوكدمپ قطعات اراضي كشاورزي اصلاح شدند. با مطالعه ميداني مالكيت اراضي كشاورزي سال 1394 تعيين گرديد و بر اين اساس مالكيت دهه 1340 نيز مشخص شد و به نقشه اراضي كشاورزي تعميم داده شد. سپس با استفاده از متريك‌هاي سرزمين ميزان تغييرات و با استفاده از LCPA نوع پراكندگي و تحول اراضي به دست آمد. نتايج نشان داد كه وسعت زمين‌هاي كشاورزي كاهش يافته و نوع تغييرات در طبقه اراضي كشاورزي نيز از نوع تجزيه‌اي است. نتايج مطالعات ميداني نيز نشان داد كه عامل اصلاحات ارضي تأثيري بر پراكندگي اراضي نداشته اما عامل ارث تأثيرگذار بوده است. بدين صورت كه 1735 قطعه زمين با 62 مالك در دهه 1340به 2180 قطعه با 257 مالك در سال 1394 رسيده است. همچنين بررسي آمارها حاكي از كاهش مقدار بهره‌وري است.