ارزيابي بافت‌هاي فرسوده روستايي با استفاده از مؤلفه‌هاي كيفيت محيطي (موردمطالعه: پيرامون كلان‌شهر تهران)

هدف اين پژوهش معرفي و به‌كارگيري روش جديد و كارآمد CODAS جهت اولويت‌بندي و ارزيابي بافت‌هاي فرسوده روستايي بر مبناي معيارهاي اصلي كيفيت محيطي است. روش تحقيق اين مقاله توصيفي‌ كاربردي و شيوه جمع‌آوري اطلاعات به‌صورت كتابخانه‌اي و ميداني است كه با استفاده از پرسش‌نامه، داده‌هاي عيني از ۲۶۰ خانوار روستايي و ۱۵ نفر از مديران محلي در روستاهاي فرسوده پيرامون كلان‌شهر تهران، و داده‌هاي ذهني از ۱۵ نفر از متخصصين علمي جمع‌آوري، توصيف و تحليل شد. نتايج پژوهش حاضر بر اساس شش مؤلفه اصلي كيفيت محيطي (به ترتيب اهميت شامل ظرفيت تحمل/ كاهش ريسك، سرزندگي و تعلق‌پذيري، بهداشت محيط، دسترسي و تنوع خدمات، امنيت و مقياس انساني پياده، نفوذپذيري) و روستاهاي پانزده‌گانه نشان مي‌دهد كه روستاي يهر در مقايسه با روستاهاي ديگر، شرايط نامطلوب‌تري را به لحاظ وضعيت كيفيت محيطي به كمك روش كُداس داشته است. سپس به ترتيب، روستاهاي كبيرآباد، مشهد فيروزكوه، حسن‌آباد باقراٌف، حصاركوچك، قوئينك رخشاني، آتشان، جعفرآباد باقراٌف، مزداران، زواره بيد، وسطر، حصارمهتر، رامين، قلعه بلند، و صالح‌آباد شرقي قرار گرفته‌اند. همچنين در اين تحقيق، CODAS به‌عنوان روشي مناسب و با دقت بسيار بالا براي اولويت‌بندي سكونتگاه‌هاي فرسوده روستايي بر مبناي مؤلفه‌هاي اصلي كيفيت محيطي ارزيابي شده است.