ارزيابي سطوح معيشت پايدار جوامع روستايي (موردمطالعه: منطقه گردشگري اورامانات)

گردشگري روستايي يكي از مهم‌ترين راهكارهاي كاهش فقر در جوامع روستايي به‌منظور دستيابي به توسعه پايدار روستايي است. اين نوع گردشگري معرف زندگي، فرهنگ، هنر و ميراث مناطق روستايي است و جامعه محلي را از لحاظ اجتماعي و اقتصادي بهره‌مند مي‌سازد. در اين راستا پژوهش حاضر به بررسي سطوح معيشت پايدار جوامع روستايي اورامانات (چهار شهرستان پاوه، جوانرود، روانسر و ثلاث باباجاني) مي‌پردازد. روش پژوهش بر اساس هدف از نوع كاربردي به‌صورت توصيفي - همبستگي است. جامعه آماري پژوهش، ۱۷۷۶۳ نفر بود (۱۷۷۶۳=N) كه ۲۸۰ نفر از آن‌ها با استفاده از روش نمونه‎گيري تصادفي طبقه‎اي با انتساب متناسب به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقيق پرسش‌نامه محقق‌ساخته مرتبطي با سؤالات مرتبط با دارايي‌هاي معيشتي كشاورزان چهارچوب معيشت پايدار ارائه‌شده توسط دپارتمان توسعه بين‌الملل بود. روايي پرسش‌نامه توسط اعضاي هيئت‌علمي گروه ترويج و آموزش كشاورزي و اداره كل ميراث فرهنگي،گردشگري و صنايع‌دستي استان كرمانشاه موردبررسي قرار گرفت و پايايي آن توسط آلفاي كرونباخ تأييد شد. داده‌هاي گردآوري‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS23 تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد بالاترين سطح سرمايه، سرمايه فيزيكي و مالي، اجتماعي و كمترين آن سرمايه انساني است. «اجاره منزل، فروش صنايع‌دستي، فروش غذاهاي محلي» عمده‌ترين مشاغل مرتبط با گردشگري بودند. نتايج بيانگر تأثير مثبت و معني‌داري گردشگري بر سرمايه‌هاي معيشتي خانوار روستايي بود. درنهايت راه‌اندازي دفتر گردشگري محلي، فراهم نمودن زيرساخت‌ها و تجهيزات روستايي براي گردشگران و توجه به ابتكارات مردم محلي پيشنهادات كلي مطالعه حاضر است.