تحليل هزينه‌‏كرد وام‌‏هاي كسب‌‏وكارهاي خرد در توسعه اشتغال روستايي؛ كاربست مدل رگرسيون لجستيك

اعطاي اعتبارات خرد با هدف اشتغال و رونق توليد، روش مناسبي براي توانمند‌سازي فقرا، درآمدزايي، كاهش فقر و بهبود امنيت غذايي به شمار مي‏رود. با وجود اين، شواهد حاكي از آن است كه بخشي از اعتبارات مذكور، دچار مخاطرات اخلاقي شده و گيرندگان وام توليدي، آن را در مسيري غير از توليد به مصرف مي‏رسانند. پژوهش حاضر، در پي بررسي نحوه هزينه‌كرد وام‌هاي كسب‏وكار اعطايي توسط صندوق‏هاي خرد محلي شهرستان قلعه‏گنج استان كرمان و شناخت مهم‏ترين عوامل مؤثر بر هدايت صحيح آن‌ها بود. جامعه آماري اين تحقيق ۲۱ هزار نفر روستايي عضو صندوق‌هاي اعتباري خرد راه‏اندازي شده در شهرستان قلعه‌گنج بود. حجم نمونه، با استفاده از نرم‏افزار G*Power، ۲۰۳ نفر تعيين و نمونه‌گيري، با روش چند مرحله‌اي انجام شد. نتايج تحقيق نشان داد 8/46 درصد اعضا، وام توليدي خود را در مسير غيرتوليدي مصرف و آن را از كسبوكار خارج كرده بودند، 3/44 درصد وام خويش را در جهت حفظ كسب‌وكار قبلي و 9/8 درصد اعضا وام خويش را در جهت ايجاد شغل جديد استفاده كرده بودند. تحليل رگرسيون لجستيك نشان داد كه متغيرهاي «تعداد دفعات نظارت»، «تعداد اعضاي گروه»، «عدم رضايت از بالا بودن اقساط وام»، «ادراك از كنترل رفتار»، «ادراك از عملكرد شغلي»، «ادراك از زمينه پيشرفت‌ شغلي» و «سطح تحصيلات» توانسته‌اند بين ۴6 تا ۶1 درصد از تغييرات متغير وابسته «ميزان هزينه‌كرد وام در توسعه كسب‌و‌كار» را تبيين نمايند.