بررسي نقش گردشگري روستايي در توسعه اشتغال پايدار ساكنان در دوران پساكرونا با رويكرد سناريونگاري (موردمطالعه: شهرستان سرعين)

از ديرباز، اشتغال پايدار در روستاها يكي از اصلي‌ترين اهداف كشورها است. گردشگري روستايي به‌عنوان يكي از مهم‌ترين انواع گردشگري، نقش مهمي را ايفا مي‌نمايد. شيوع ويروس كرونا چالش‌هاي بسيار بزرگي را براي صنعت گردشگري به وجود آورد كه تأثيرات و پيامدهاي منفي آن، موجب گرديد كه كشورها به دنبال اتخاذ اقداماتي باشند. يكي از مهم‌ترين آن‌ها، سناريوپردازي است كه هدف اصلي تحقيق حاضر نيز بررسي نقش گردشگري روستايي در توسعه اشتغال پايدار ساكنان در دوران پساكرونا با رويكرد سناريونگاري است. روش تحقيق، آميخته است كه با استفاده از رويكرد متوالي اكتشافي در دو فاز كيفي - كمّي انجام شد. روش‌هاي به‌كاررفته به ترتيب «تحليل مضمون و برنامه‌ريزي سناريو» و جامعه آماري شامل خبرگان حوزه‌هاي مديريت و برنامه‌ريزي روستايي، گردشگري روستايي، مديريت دولتي، مددكاري اجتماعي، جامعه‌شناسي، جغرافياي روستايي است كه با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند، 13 نفر از آن‌ها مشاركت داشتند. مطابق با يافته‌ها در فاز اول كه با استفاده از روش تحليل مضمون انجام شده است، مضامين استخراج‌شده از مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته در قالب 48 مضمون پايه، 14 مضمون سازمان‌دهنده و 4 مضمون فراگير هستند كه براي شناسايي پيشران‌ها به مرحله بعدي راه مي‌يابند. مطابق با يافته‌هاي فاز كمّي، چهار سناريو شناسايي شدند كه عبارت‌اند از: درهاي باز اقتصادي؛ گردشگري خانه دوم؛ سپر دفاعي اقتصادي؛ انزواي اقتصادي و قفل اجباري. باتوجه‌به نتايج، گردشگري در مناطق روستايي، نه‌تنها باعث توسعه اشتغال پايدار مي‌شود، بلكه تأثير زيادي بر ساكنان، به‌ويژه بر ايجاد شغل و درآمد آن‌ها دارد. اين مقوله منجر به تغيير عظيمي در تحرك نيروي كار در روستاها شده است و نه‌تنها انتخاب‌هاي شغلي را غني و بزرگ كرده است، بلكه اشتغال روستايي را متنوع‌تر و پايدارتر كرده است.