شناسايي و تحليل موانع توسعه كارآفريني براي مديريت پسماندهاي كشاورزي در نواحي روستايي (موردمطالعه: پسماند محصول برنج در استان گيلان)

پسماند برنج ازجمله پسماندهاي مهم كشاورزي است كه در استان گيلان به‌وفور يافت مي‌شود و يكي از منابع بالقوه براي تأمين خوراك دام است. خوراك دام نياز ضروري دامداران است و بخش عمده آن در حال حاضر از خارج كشور وارد مي‌شود. پسماندهاي فراوان برنج و نياز دام‌ها به علوفه، فرصت مناسبي براي كارآفريني در اين بخش را فراهم آورده است. اين پژوهش با رويكرد كمي و جهت‌گيري كاربردي با هدف شناسايي و تحليل موانع توسعه كارآفريني در زمينه استفاده از كلش برنج به‌عنوان خوراك دام انجام شده است. جامعه آماري تحقيق 180 هزار بهره‌بردار برنج است كه ازطريق نمونه‌برداري تصادفي، 400 بهره‌بردار از 40 روستا و در هر روستا 10 بهره‌بردار به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه محقق ساخته و براي تحليل داده‌ها از تحليل عاملي استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد عامل امكانات و شرايط طبيعي شامل متغيرهاي رطوبت بالا، بارندگي‌هاي موسمي، كمبود انبار و ماشين‌آلات با مقدار ويژه 5/2 و واريانس 9/30 درصد، عامل فرهنگي - اجتماعي شامل متغيرهاي آگاهي، آموزش، ضعف مديريت با مقدار ويژه 93/1 و واريانس 4/11 درصد، عامل مالي شامل متغيرهاي هزينه و كمبود سرمايه با مقدار ويژه 36/1 و واريانس 7/8 درصد و ميزان مالكيت شامل متغيرهاي تعداد دام و ميزان زمين با مقدار ويژه 26/1 و واريانس 5/6 درصد از مهم‌ترين عوامل بازدارنده توسعه كارآفريني كلش به‌عنوان خوراك دام هستند. درنتيجه با رفع موانع فوق، كارآفريني در اين بخش قابل توسعه است و  علاوه بر حفظ محيط‌زيست، مشكل تأمين خوراك دام استان تا حدودي نيز قابل‌رفع خواهد بود.