طراحي محيط و منظر پيراشهري با بهره‌گيري از شاخص اكولوژيك مبتني بر داده‌هاي سنجش از دور (موردمطالعه: منظر حاشيه شهر اراك)

تغيير كاربري اراضي و توسعه تدريجي در حاشيه شهرها، از بين رفتن مناظر طبيعي، كشاورزي و مشكلات زيست‌ محيطي در فضاهاي پيراشهري را به دنبال داشته‌است. مطالعه، ترميم و بهسازي اين اثرها بر مبناي اصول و روش‌هاي طراحي محيطي امري ضروري و چالش برانگيز است. با‌توجه‌به وضعيت موجود در حاشيه شرقي شهر اراك و موضوع رشد و توسعه، توجه به محيط و منظر اين بخش از شهر، به دليل ارزشمندي خاك مرغوب، وجود نواحي روستايي، باغ‌ها و اراضي كشاورزي، از اهميت بسياري برخوردار است. در راستاي ارزيابي وضعيت اين منطقه، شاخص‌ اكولوژيك مبتني بر سنجش از دور (Remote sensing-based ecological index)، با چهار زير شاخص نواحي ساخته شده، پوشش گياهي، دماي سطح زمين و رطوبت سطحي، به‌كار گرفته شد. نتايج نشان داد كه كيفيت اكولوژيك در پهنه‌هاي مختلف در اثر توسعه زيرساخت‌‌ها، سطوح نفوذناپذير شهري، اراضي صنعتي و به طور كلي فضاهاي حاصل از فشار فعاليت‌هاي انساني، مقادير پايين‌تر و در باغات، اراضي كشاورزي فعال روستايي و پارك‌ها و فضاي سبز پراكنده مقادير بالاتري را به خود اختصاص داده بود. سپس نتايج حاصل در چهارچوب فشار-وضعيت-پاسخ، تحليل شد. در پايان بخشي از اراضي قنات ناصري، با‌توجه‌به باغات باقي‌مانده و فضاهاي روستايي و كشاورزي آن در لبه شهر، بر اساس يافته‌ها و تحليل‌‌هاي تحقيق، به‌منظور حفظ و گسترش ارزش‌هاي اكولوژيك موجود، با ايده‌ها و سياست‌‌گذاري‌ها، مورد بازطراحي قرار گرفت.