طبقه بندي، بررسي و آناليز بقاياي استخوان هاي جانوري محوطه شيرتل (تپه شيره پز خانه) دشت قزوين از دورۀ نوسنگي تا عصر مفرغ

تپه موسوم به محوطه باستاني شيره پزخانه (شيرتل) در فاصله 9 كيلومتري جنوب شرقي شهر قزوين واقع شده است. با توجه به نمونه‌  هايي كه به روش كربن14 تاريخ  گذاري مطلق شده  اند (شامل دو نمونه زغال و چهار نمونه   از بقاياي استخوان  هاي جانوري) اين محوطه از عصر برنز تا اواسط عصر آهن را شامل مي  شود. افزون بر بقاياي به دست آمده از اين محوطه مانند اماكن استقراري، سفال، پيكرك و بقاياي انساني و غيره، مجموعه   بقاياي استخوان  هاي جانوري به دست آمده است كه در بين آن  ها مي  توان از بقاياي استخواني بز، گوسفند، غزال، گاو، گوزن، اسب سانان و درصد اندكي بقاياي استخواني سگ سانان، جوندگان و گراز را نام برد. در ميان مجموعه استخوان  هاي جانوري در محوطه شيرتل بيشترين درصد فراواني را بقاياي استخواني گاو اهلي(Bos Taurus) تشكيل مي  دهد كه با انواع آثار برش، آثار سوختگي و شكستگي قابل شناسايي هستند؛ با توجه به درصد بالاي گاو اهلي نابالغ در اين مجموعه به نظر مي  رسد، از نيروي محركه اين گونه جانوري بيشتر در مزارع و تسريع فرايند كشاورزي استفاده شده است. در مجموعه بقاياي استخواني محوطه شيرتل از رسته نشخوار كننده  هاي كوچك (Small Ruminant) همانند ديگر محوطه-هاي دشت قزوين گوسفند اهلي(Ovis aries ) بيشترين درصد فراواني را دارد. افزون بر نقش پروتئين در رژيم غذايي جوامع انساني، از بقاياي به  دست آمده از محوطه شير تل اين  طور به نظر مي  رسد كه از استخوان  هاي حيوانات اهلي براي ساخت ابزار استخواني استفاده كرده  اند. در اين محوطه تعدادي بقاياي استخوان  هاي حيوانات وحشي نيز به دست آمده است كه نقش شكار در اقتصاد معيشتي مردم را نشان مي  دهد. در انتها به تحليل هريك از بقاياي استخواني از گونه هاي مختلف پرداخته شد.