مدل يابي پيش يني رفتار خوردن بر اساس اضطراب با ميانجيگري عزت نفس در دختران نوجوان

پژوهش حاضر با هدف مدل يابي پيش بيني رفتار خوردن بر اساس اضطراب با ميانجيگري عزت نفس در دختران نوجوان انجام شده و از نوع پژوهشهاي بنيادي- كاربردي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل همۀ دانش‌ آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصيلي 99-1398 بود كه از ميان آنها تعداد 461 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش از روش نمونه گيري خوشه‌ اي استفاده شده است. به منظور گردآوري داده‌ ها از پرسشنامه‌ هاي عزت نفس كوپراسميت (1967)، رفتار خوردن داچ (1986) و اضطرب اسپيلبرگ (1983)استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش و ارائه مدل پژوهش از نرم‌افزار ليزرل با روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه اضطراب به طور مستقيم(0/48=β) و غيرمستقيم(0/36=β) بر عزت‌ نفس و به‌ طور مستقيم(0/41=β) بر كاهش رفتار خوردن ناسالم در دانش آموزان تأثير مي گذارد. بررسي معناداري مدل پژوهش با استفاده از شاخصهاي برازش خروجي ليزرل نشان داد كه ميزان شاخصها بالاتر از 0/9 است كه مدل را تأييد مي‌ كند(0/05  p  ؛ 3 ≤ t). با توجه به نتايج به دست آمده، مي توان گفت، عزت نفس نقشي واسطه‌ اي ميان رابطۀ اضطراب با رفتار خوردن ناسالم دارد، به‌ طوري كه با افزايش اضطراب، ميزان عزت نفس در ابعاد مختلف كاهش و در نتيجه رفتار خوردن ناسالم افزايش مي يابد.