بازنمايي گفتماني آينده مطلوب در سخنراني مراسم تحليف رياست جمهوري سيد ابراهيم رئيسي

مطالعۀ پيش رو قصد دارد با اتخاذ رويكردي گفتمان پژوهانه، محتواي آيندۀ مطلوب و راهبردهاي مشروعيت بخشي به آن را مطالعه كند. در اين پژوهش، چارچوب نظري-تحليلي «آينده هاي جايگزين در گفتمان هاي سياسي» به عنوان چارچوب نظري استفاده شد. همچنين، گزيده هايي از متن سخنراني مراسم تحليلف رياست جمهوري سيد ابراهيم رئيسي به‌عنوان داده هاي پژوهش انتخاب شد. تحليل داده ها نشان مي دهد كه در اين گفتمان محتواي معنايي آيندۀ مطلوب در چهار محور مباني ارزشي – اخلاقي، مسائل و دغدغه‏هاي فرهنگي-اجتماعي، وضعيت اقتصادي و معيشتي، و سياست بين الملل تظاهر مي يابد. تحليل‌ها نشان مي دهند كه فضاي آيندۀ مطلوب در قالب وجه استمراري و به مدد عناصر واژ-دستوري به صورت امتداد معرفت شناختي زمان حال مفهوم سازي شده است. همچنين، با استفاده از فعل «خواستن» و قرار دادن هستار اسمي «مردم» در جايگاه فاعل اين فعل، محتواي زمان آيندۀ مطلوب به عنوان مطالبه و خواست مردم بازنمايي شده است. نيز نشان داديم كه علي‌رغم امتداد معرفت شناختي حال به آينده، زمان حال با بي عملي در رابطه با محقق ساختن اين مطالبات مفهوم سازي شده است. در راستاي ايجاد تقابل ايدئولوژيك بين حال و آينده، اين گفتمان دغدغه‏مندي دولت جديد دربارۀ مطالبات را جايگزين بي عملي زمان حال مي كند. در اين گفتمان، پيوستگي و امتداد فكري و عقيدتي-معرفتي، بازنمايي منبع مشروعيت بخش (جامعه مدني) به عنوان مطالبه گر تحقق فضاي آينده و عبور از بي‌عملي به دغدغه مندي نسبت به مطالبات مردم، برنامه ها و سياست هاي آينده را مشروعيت بخشي مي كند.