ساختار موضوعي اسم ‌فعل: بررسي موردي زبان كردي (گونه‌ي سنندجي)

ترسيم مختصات شيوه نگاشت نحوي موضوع‌ها به شكلي فراگير كه قابل تعميم به ساختار موضوعي انواع محمول‌ها اعم از فعلي و غيرفعلي باشد، يك غايت مطلوب نظري در رويكردهاي زايشي به ساختار موضوعي است. در اين مقاله، ساختار موضوعي اسم فعل به‌عنوان محمولي غيرفعلي، در زبان كردي، گونه سنندجي بررسي و كنكاش مي شود. با توجه به محدوديت‌هاي فضاي نحوي گروه معرف (DP) در زبان كردي سنندجي (به دليل حضور ساخت اضافه، مسئله نحوه نگاشت موضوع‌هاي اسم‌فعل و محدوديت‌هاي حاكم بر ساختار موضوعي آن اهميت مي‌يابد. بر پايه مشاهدات تجربي، اسم فعل ها به چهار دسته پادكنايي، پادمفعولي، دو ظرفيتي و سه ‌ظرفيتي تقسيم مي شوند. در اسم‌فعل‌هاي پادكنايي موضوع بيروني به شكل اضافه به اسم فعل مي‌پيوندد و قابليت انضمام ندارد. در خصوص اسم فعل هاي پادمفعولي، نشان داده مي‌شود كه موضوع دروني هم به‌صورت اضافه و هم انضمامي مي‌تواند حضور داشته باشد. اسم فعل هاي متعدي دو صورت را به نمايش مي‌گذارند: موضوع دروني مي‌تواند به‌صورت اضافه حضور يابد و موضوع بيروني قابليت حضور ندارد؛ يا اينكه موضوع بيروني در حالت اضافه و موضوع دروني انضمامي است. در آخرين دسته از اسم فعل هاي كردي سنندجي، موضوع دروني هدف به‌صورت گروه حرف اضافه است و قابليت بازبيني مشخصه EPP و ارتقا به جايگاه فاعل را ندارد. با مفروض پنداشتن رويكرد برون-اسكلتي بورر (2005 a, b)، استدلال خواهد شد كه ويژگي‌ها و محدوديت‌هاي منحصربه‌فرد ناظر بر نگاشت موضوع‌هاي اسم‌فعل تابعي از اصول و فرايندهاي عام و مستقل حركت هسته به هسته، بازبيني حالت، اصل گسترش ريشه و اصل فرافكني گسترده هستند.