معرفي و برآورد روش هدف‬گذاري بهينه گروهي براي تخصيص يارانه‌ها: مطالعه موردي خانوارهاي شهري ايران

هدف اصلي اين مقاله مقايسه ويژگي‌هاي مختلف اقتصادي و اجتماعي خانوارهاي شهري كشور با هدف شناسايي بهترين مشخصه‌ها به منظور هدفگذاري يارانه‌ها در ايران است. اين مقاله يك روش بهينه‌سازي عددي به نام هدفمند سازي بهينه گروهي را بهكار مي گيرد كه براي يافتن پرداخت‌هاي انتقالي بهينه گروهي كه موجب بيشترين كاهش در هر شاخص فقر جمع‌پذير مي‌شوند طراحي شده است. براي اين منظور داده‌هاي هزينه درآمد خانوارهاي شهري كشور در سال ۱۳۹۹ بهكار گرفته شده و براي بررسي دقت هدفگذاري از سه شاخص كارايي هدفگذاري، خطاي شمول و خطاي حذف استفاده شده است.  نتايج نشان مي دهد كه بر اساس شاخص فقر سرشمار كارايي هدفگذاري مبتني بر مشخصه‌هاي مختلف خانوار بين17/01تا 22/22 درصد هدفمندي بر اساس اطلاعات كامل، نرخ پوشش جمعيتي بين 79/76  تا ۱۰۰ درصد و جمع دو خطاي شمول و حذف بين 33/55 تا 40/23 تغيير مي‌كند. اما اگر به جاي شاخص فقر سرشمار هدفگذاري بر اساس شاخص شكاف فقر انجام گيرد كارايي هدفگذاري بين 57/39 تا 71/86، نرخ پوشش جمعيتي بين 23/29 تا ۱۰۰ و جمع دو خطاي حذف و شمول بين 33/55 تا 40/23 خواهند بود. در نهايت اگر شاخص توان دوم شكاف فقر مبناي هدفگذاري قرار گيرد ميزان كارايي بين 59/26 تا 74/62، نرخ پوشش جمعيتي بين 80/54 تا ۱۰۰و جمع دو خطاي شمول و حذف بين 33/33 تا 40/23 تغيير خواهد كرد. مبتني بر نتايج مقاله، مشخصه‌اي كه بايد در هدفگذاري مورد توجه قرار گيرد بعد خانوار است. بر اساس اين شاخص، كارايي هدفگذاري74/62 درصد ،نرخ پوشش جمعيتي  86/37و ميزان خطاي حذف 4/60 و خطاي شمول 30/30 است.