ارزيابي ظرفيت‌هاي دروني شهري با تأكيد بر راهبرد توسعه ميان‌افزا مطالعه موردي: شهر اردبيل

راهبرد توسعه ميان‌افزا يكي از راهبردهاي نوين در زمينه مقابله با توسعه فيزيكي شهرها مطرح‌شده است. هدف اصلي اين راهبرد تسخير مجدد فضاهاي شهري ازدست‌رفته و يا تخريب‌شده مي‌باشد. هدف از تحقيق حاضر بررسي ظرفيت‌هاي توسعه دروني اين شهر مي‌باشد. نوع تحقيق كاربردي- توسعه‌اي و روش آن توصيفي-تحليلي مي‌باشد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها و اطلاعات از روش ضريب آنتروپي شانون و هلدرن براي سنجش توسعه فيزيكي شهر، شاخص نزديك‌ترين براي الگوي توزيع ظرفيت‌هاي دروني شهر و مدل ويكور جهت رتبه‌بندي مناطق شهر با توجه كاربري‌هاي موردمطالعه استفاده‌شده است. طبق محاسبات ضريب آنتروپي شانون، ميزان ln(n) 38/1 به‌دست‌آمده است كه در مقايسه با ميزان ضريب آنتروپي شهر كه 1/37 به‌دست‌آمده است نشانگر رشد و توسعه فيزيكي شهري پراكنده و رشد بي‌قواره شهري مي‌باشد. همچنين نتايج هلدرن نيز نشان مي‌دهد، حدود 90 درصد از رشد شهر ناشي از رشد جمعيت بوده است و تنها 0.09 درصد مربوط به رشد افقي و اسپرال شهر بوده است. با بررسي تطبيقي ميزان مساحت پيشنهادي و مساحت محقق شده شهري مشخص مي‌شود كه حدود 917 هكتار از سطوح كاربري‌هاي پيشنهادي هنوز محقق نشده است. درحالي‌كه ميزان ظرفيت‌هاي دروني براي اين شهر معادل 2408 هكتار مي‌باشد. با مقايسه تطبيقي مشخص مي‌گردد، ميزان مساحت بر اساس ميانگين عددي، نسبت نزديك‌ترين همسايگي 27/58- اندازه‌گيري شده است. ازآنجاكه اين مقدار كوچك‌تر از يك است، بنابراين نتيجه مي‌گيريم ظرفيت‌هاي دروني شهري به‌صورت خوشه‌اي در سطح شهر توزيع‌شده است. درنهايت طبق نتايج روش ويكور منطقه 3 شهر با 36/15 داراي بيشترين ظرفيت دروني شهر مي‌باشد.