تدوين شاخص‌هاي مؤثر شهر هوشمند در توسعه ميان افزاي منطقه 8 تبريز

در سال‌هاي اخير گسترش بي‌رويه فضايي شهرها در كنار بي‌برنامگي طرح‌هاي توسعه به‌خصوص در شهرهاي بزرگ نظير تبريز، باعث ايجاد بافت‌هاي نوشهري و درنتيجه جابجايي ساكنان و كاربري‌ها به مناطق جديد شده است. درنتيجه، بافت‌هاي تاريخي و قديمي اين شهرها، كاركرد خود را تغيير داده و به مناطق فرسوده شهري و از دست دادن حيات شهري و ركود و فرسودگي گرايش پيداكرده‌اند. بدين منظور ابتدا بامطالعه اسناد فرادست، تمامي عوامل دخيل در توسعه هوشمند و ميان افزاي بافت فرسوده شهري موردمطالعه قرار گرفت و با استفاده از روش دلفي تعداد 53 متغير در حوضه يادشده استخراج شد. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل اثرات متقابل/ساختاري به‌وسيله نرم‌افزار FL Micmac استفاده‌شده است. همچنين جهت تدوين سناريوها از نرم‌افزار سناريويزارد استفاده گرديد. نتايج تحقيق، بيانگر ناپايداري سيستم در كلان‌شهر تبريز است كه بر اين اساس، پنج دسته عوامل تأثيرگذار، دووجهي، تأثيرپذير، مستقل و ريسك قابل‌شناسايي هستند كه پس از شناسايي 14 عامل كليدي از طريق متغيرهاي ريسك و تأثيرگذار، درنتيجه 8 مؤلفه كليدي نهايي انتخاب شدند و اين عوامل وارد نرم‌افزار سناريويزارد شدند و بر اساس نظرات كارشناسان دوباره وزن دهي و 6 سناريوي بسيار قوي از 260 سناريوي محتمل انتخاب شد كه سناريوي اول به‌صورت مطلوب، 4 سناريو خنثي و يك سناريوي بحراني مطرح شدند. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، گسترش دسترسي محلي از تقويت شبكه‌هاي فيزيكي و ديجيتالي در منطقه، ايجاد سازوكار جهت استفاده از پتانسيل‌هاي عظيم موجود اقشار اجتماعي در بافت، هماهنگي بين بخشي بين دستگاه‌هاي مسئول در راستاي توسعه پايدار، برنامه‌ريزي جامع و اصولي جهت پيروي از اصول كاربري اراضي و رعايت سرانه‌ها و ... به‌عنوان بهينه‌ترين و مطلوب‌ترين سناريوي ممكن انتخاب شد.